داوری موازی در حقوق تجارت بین‌الملل و راهکارهای خروج از آن با تأکید بر رویه قضایی

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 14، دوره 14، شماره 54، دی 1400، صفحه 257-276   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/alr.2022.1936783.2129

نویسندگان

زهره صفوی همامی¹؛ موسی موسوی زنوز^{* 2}؛ سید باقر میرعباسی³

¹دانشجوی دکتری تخصصی، گروه حقوق، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی. رایانامه:[e-mail]

²استادیار موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی؛ استادیار مدعو گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد امارات متحده عربی (نویسنده مسئول). رایانامه:[e-mail]

³استاد تمام دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، استاد مدعو گروه حقوق واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، دبی، امارات متحده عربی. رایانامه:[e-mail]

چکیده

زمینه و هدف: رسیدگی به پرونده در دو یا چند دادگاه به صورت موازی به علل مختلف از جمله محرمانگی فرآیند داوری و انجام آن به صورت سریع و با هزینه کمتر اتفاق می‌افتد. مزیت‌های مزبور به ایجاد یک چالش جدی یعنی رسیدگی موازی و چندباره منجر شده که قابل نقد به نظر می‌رسد. فرآیند داوری ممکن است با داوری دیگر همراه شده یا با رسیدگی هم‌زمان در یک محکمه ملی یا بین‌المللی هم‌زمان شود.
روش: در این مقاله نگارندگان به شیوه توصیفی- تحلیلی به تبیین موضوع اشاره خواهند داشت.
یافته‌ها و نتایج: از جمله معایب این شیوه تأخیر در دادرسی، افزایش هزینه‌ها و صدور احکام متناقض می‌باشد. همچنین دادرسی‌های موازی می‌توانند ناقض اصل قطعیت حقوقی بوده و اعتبار داوری به عنوان یکی از اشکال حل‌وفصل اختلاف را به چالش بکشند. هدف داوری تنها زمانی محقق می‌شود که بتواند اختلاف طرفین را حل‌وفصل نماید. اگر زمانی که اختلافی در درست بررسی است، ادعایی مشابه یا یکسان در مرجع داوری دیگری در دست بررسی باشد یا احتمال اقامه آن در محکمه دیگری وجود داشته باشد؛ داوری نتوانسته هدف و رسالت خود را به انجام برساند.

کلیدواژه‌ها

اختلاف؛ تجارت بین‌الملل؛ دادرسی موازی؛ داوری

مراجع