تاثیر اعتیاد به مواد مخدر در حدوث حجر از منظر فقه و حقوق

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 17، دوره 13، شماره 50، اسفند 1399، صفحه 317-334   

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/alr.2021.690715

نویسندگان

حسین حسنی ساطحی^{* 1}؛ قاسم خادم رضوی²

¹دکتری حقوق خصوصی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول). [e-mail]

²استادیار گروه حقوق دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران. [e-mail]

چکیده

ماده 1207 قانون مدنی محجورین را به سه گروه صغار، اشخاص غیر رشید و مجانین تقسیم بندی نموده است. نویسندگان این مقاله با تبیین صفات و ویژگی‌های افراد معتاد و همچنین بررسی آثار سوء مصرف مواد مخدر بر شخصیت، قصد و اراده آنان، قرار گرفتن معتادین در زمره محجورین را مورد مطالعه و امکان سنجی قرار داده اند. با قبول این واقعیت که فرد معتاد در حالت نشئگی یا خماری و تحت تاثیر استعمال مواد مخدر، همچون شخص سفیه یا مجنون، اقدام به معاملات سفهی می نماید، قراردادن این افراد در گروه محجورین موضوع ماده 1207 قانون مدنی قابل تامل به نظر می رسد.با توجه به مبنای حجر افراد سفیه یا مجنون که به جهت حفظ اموال آنان و افراد واجب النفقه ایشان و همچنین صیانت از اموال جامعه اسلامی می باشد، قرارگرفتن فرد معتاد در زمره ی محجورین (سفها و مجانین) در خور توجه می نماید.  اگرچه این تفکر با نظریه سازمان پزشکی قانونی کشور که معتقد به سفیه بودن افراد معتاد است انطباق دارد، لکن، قانون و رویه قضایی با قراردادن افراد معتاد در دسته محجورین فاصله زیادی دارد.

کلیدواژه‌ها

حجر؛ اهلیت؛ اعتیاد؛ مواد مخدر؛ سفیه؛ مجنون

مراجع