نقد و بررسی عنصر داستانی تعلیق در سه رمان از فریبا وفی

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 12، شماره 2 - شماره پیاپی 44، مرداد 1400، صفحه 67-82   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

محمد عیس زاده حاجی آقا¹؛ آرش مشفقی^{* 2}؛ عزیز حجاجی کهجوق³

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

²استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران.(نویسنده مسئول)

³استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

چکیده

تعلیق در داستان کیفیتی است که نویسنده برای وقایعی که در داستان در حال شکل گیری است می آفریند تا شور و علاقه و انگیزه ای در خواننده برای خواندن داستان ایجاد کند. جستار حاضر با شیوۀ توصیفی- تحلیلی سعی دارد این عنصر داستانی را در سه رمان از این نویسنده (پرندۀ من، رویای تبت و ترلان) بررسی نماید. سه رمان یاد شده از عنصر تعلیق قوی برخوردار نیستند و دلیل این امر توجه بیشتر نویسنده به شخصیت پردازی و بازنمایی هویت شخصیت های داستانی است. این گفته به معنای فقدان این عنصر در رمان های یاد شده نیست. بلکه نویسنده از برخی ابزارها برای ایجاد این عنصر و جبران ضعف آن کمک می گیرد که یکی از این عناصر گنجاندن روایت‏های موازی در طول رمان است.

کلیدواژه‌ها

ادبیات داستانی؛ روایت شناسی؛ تعلیق؛ روایت موازی؛ فریبا وفی

مراجع