رابطه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و تمایز یافتگی خود با دلزدگی زناشویی در پرستاران بیمارستانهای آموزشی شهر تهران

فصلنامه تحقیقات روانشناختی

دوره 9، شماره 31، اسفند 1396، صفحه 79-90   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره‌های ناسازگار اولیه، تمایز یافتگی و دلزدگی زناشویی در پرستاران بیمارستانهای شهر تهران انجام گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. نمونه مورد بررسی 176 نفر از پرستارانی که در بیمارستانهای آموزشی شهر تهران کار می کنند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از "پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه" و "پرسشنامه تمایز یافتگی خود"  و "پرسشنامه دلزدگی زناشویی" جمع آوری و با استفاده از آزمون آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) تحلیل شد.
یافته‌های پژوهش نشان داد که طرحواره‌های ناسازگار اولیه و مؤلفه‌های آن به جز مؤلفه "هدایت شدن توسط دیگران" و جز مؤلفه‌های "گریز عاطفی" و "هم آمیختگی با دیگران" از ابعاد تمایز یافتگی با دلزدگی زناشویی رابطه معناداری دارد. این دو متغیر قادر به پیش بینی 6/78 درصد از واریانس دلزدگی زناشویی هستند. می توان از این نتایج اینگونه استنباط کرد که هرچه "طرحواره ناسازگار اولیه" زوجین بیشتر باشد، به احتمال بیشتری درجه دلزدگی زناشویی آنها بالا می رود. هم چنین هرچه زوجین "تمایز یافتگی" بیشتری داشته باشند، درجه دلزدگی آنها کاهش می یابد.

کلیدواژه‌ها

واژگان کلیدی: طرحواره‌های ناسازگار اولیه؛ تمایز یافتگی خود؛ دلزدگی زناشویی

مراجع