اتنوبوتانی و اتنوفارماکولوژی درختان و درختچه های داروئی استان گلستان

فیزیولوژی محیطی گیاهی

دوره 1، شماره 2، شهریور 1385، صفحه 47-54   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسنده

معصومه مازندرانی

گروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

چکیده

این تحقیق با هدف مطالعه اتنوبوتانی گیاهان دارویی که اغلب توسط درمانگرهای محلی استان گلستان در درمان بیماری‌های مردم روستاهای کوهستانی شمال ایران استفاده می‌کنند، انجام گرفت. تعداد 56 گونه از درختان و درختچه‌های بومی متعلق به 27 تیره گیاهی شناسایی گردید که اغلب به روش‌های متنوع، اندام‌های مختلف آنها در مصارف غذایی و دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرند و مهمترین آنها شامل:
Juniperus communis, Berberis vulgaris, Alnus glutinosa, Carpinus betulus, Alnus subcordata, Cornus australis, Corylus avelana, Crataegus oxycantha, Rhamnus palassi, Ilex aquifolium, Lonicera caprifolia, Mespilus germaniac, Tillia platyphllus, Paliurus spina christi, Prunus spinosa, Quercus castaneafolia, Rosa canina, Hypericum androsaemum, Rubus fruticosus, Salix alba, Smilax excelsa, Taxus baccata, Viscum album, Cerasus spp, Mespilus sp and Pyrus spinosa.  
می‌باشد. درختچه دارویی، بومی و انحصاری Hypericum androcaemum به صورت مخلوط با برگ‌های توت سفید و داوودی وحشی در درمان سرفه، میگرن  و التیام زخم، ازمخروط‌های گوشتی درخت سرو کوهی علیه بیماری عفونت ادراری و مثانه، از سر شاخه‌های گلدار درخت و ولیک در تقویت قلب و تنظیم ضربان آن و از پوست درخت بید در درمان تب داروهای روماتیسمی استفاده می‌کنند. اتنوبوتانی و مشاوره با درمانگرهای محلی و با تجربه در دو روستای چهارباغ و زیارت منجر به کسب اطلاعات کلی در مورد نام محلی، رویشگاه اندام مورد استفاده و مصارف درمانی آن گونه‌ها گردید. رویکرد جهان امروز در توجه به داروهای طبیعی و موثر مستخرج از گیاهان دارویی و بومی، انجام تحقیقات اتنوبوتانیکی از مورد تجربیات ارزنده طب سنتی، شناسایی آن گونه‌ها نیازهای اکولوژیک، استخراج مواد موثره و فرآوری آن مواد در رفع چالش‌های بهداشتی بسیار موثر است.

کلیدواژه‌ها

اتنوبوتانی ـ اتنوفارماکولوژی درختان ـ درختچه‌های داروئی ـ استان گلستان

مراجع