بررسی پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده سفیدکوه در غرب ایران

فیزیولوژی محیطی گیاهی

دوره 1، شماره 3، آذر 1385، صفحه 20-31   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

عصری ی¹؛ م قربانلی²؛ م مهرنیا^{* 3}

¹مرکز تحقیقات جنگل‌ها و مراتع، تهران، ایران

²گروه زیست‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

³مرکز تحقیقات کشاورزی، خرم‌آباد، لرستان

چکیده

منطقه حفاظت شده سفیدکوه در غرب ایران قرار دارد. این منطقه یکی از اکوسیستم‌های ناشناخته رشته کوه‌های زاگرس است. پوشش گیاهی بخشی از این منطقه به روش براون بلانکه مورد مطالعه قرار گرفته است. در جوامع مختلف این منطقه 86 رولوه صورت گرفته است. داده‌های جامعه‌شناسی گیاهی به کمک برنامه آنافیتو به دو روش تجزیه و تحلیل ارتباط‌های عاملی (AFC) و رده‌بندی سلسله مراتب بالارونده (CAH) مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس این بررسی، 18 جامعه و 6 زیرجامعه تشخیص داده شد. این اجتماعات به جنگل‌های استپی Quercetea persicae و Quercetalia persicae تعلق دارند. نواربندی پوشش گیاهی منطقه اساساً تحت تاثیر عوامل پستی و بلندی و خاکی قرار گرفته است. بین عوامل مطالعه شده ارتفاع نسبت به سطح دریا، جهت و اهمیت شیب، مقدار سنگ‌ریزه، رطوبت، بافت و عمق زمین نقش مهمی در استقرار جوامع در نواحی با ارتفاع مختلف داشته است.

کلیدواژه‌ها

براون بلانکه؛ جامعه‌شناسی؛ جنگل استپی؛ منطقه حفاظت شده سفیدکوه

مراجع

Références

Assadi, M., Maassoumi, A.A., Khatamsaz, M. & Moaffarian, V. (eds.) (1988-2000) Flora of Iran, vols. 1-31. Research Institute of Forests & Rangelands Publishers, Tehran (In persian).

Barkman, J.J. MORAVEC, J. & RAUSCHERTS, S. (1986) Code of phytosociological nomenclature. Vegetatio, 67: 145-195.

Braun-Blanquet, J. (1932) Plant sociology, the study of plant communities (Translation of Pflanzensoziologie by Fuller, G.D. & Conard, H.S. 1983). Mc Graw Hill Book Company, Inc. New York. 439 p.

Briane, J. (1995) A computer software for data-processing in phytosociology, Anaphyto. Labratoire de Systématique & Ecologie Végétales, Université Orsay, Paris.

Davis, P.H. (ed.) (1965-1985) Flora of Turkey, vols. 1-9. Edinburgh University Press, Edinburgh.

Frey, W. & Probst, W. (1986) A synopsis of the vegetation of Iran. In: Kürschner, H. (ed.), contributions of the vegetation of southwest Asia. Dr. Ludwig Reichert Verlag, Wiesbaden, pp. 9-43.

Komarov, V.L. & Shishkin, B.K. (eds.) (1963-1974). Flora of the U.S.S.R, vols. 1-24 (Translated by Landau, N., Lavoott, R., Blake, Z. & Behrman, L.). Keter and IPST Press, Jerusalem.

Maassoumi, A.A. (1986-1995) The genus Astragalus in Iran, vols. 1-3. Research Institute of Forests & Rangelands Publishers, Tehran (In persian).

Mobayen, S. & Javanshir, K. (1971) Yasuj forests. Journal of Forestry (Tehran University), 24: 51-73 (In Persian).

MUELLER-DOMBOIS, D. & ELLENBERG, H. (1974) Aims and methods of vegetation ecology. John Wiley & Sons Inc., New York. 547p.

Rechinger, K. H. (ed.) (1963-1998) Flora Iranica, nos. 1-173. Akademische Druck-u. Verlagsanstalt, Graz.

Tabatabai, M. & Javanshir, K. (1966) Iranian western oak forests, I. Kermanshah and Kurdestan forests. Forestry Service Publishers, Tehran. 234 p. (In persian).

Townsend, C.C. & Guest, E. (eds.) (1966-1985) Flora of Iraq, vols. 1-9. Ministry of Agriculture and Agrarian Reform, Baghdad.

Zohary, M. (1973) Geobotanical foundations of the Middle East, 2 vols. Stuttgart. 739p.