نقض تعهد به اطلاع رسانی در روابط قراردادی اشخاص در حقوق ایران و انگلستان

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 30، دوره 14، شماره 54، دی 1400، صفحه 429-448   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/alr.2022.1953830.2305

نویسندگان

شهرام قاسمی¹؛ سیدحکمت اله عسکری^{* 2}؛ مسعودرضا رنجبر³

¹دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران. رایانامه: [e-mail]

²استادیار گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران. (نویسنده مسئول). رایانامه: [e-mail]

³استادیار گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.. رایانامه: [e-mail]

چکیده

زمینه و هدف: تعهد به اطلاع رسانی وابسته به انعقاد قرارداد است یا اجرای قرارداد یا تعهدی مستقل و موجود درتمام عقود و قرارداها تلقی میگردد ؟ ضرورت دارد پیرامون این نظریه توجهاً به حقوق قراردادی  ایران و انگلیس به  این سوال پاسخ داده شود که چنانچه هریک از طرفین از مبادله علم و دانش (اطلاعات) موجود، کافی و کامل راجع به موضوع، شرایط صحت و دیگر عناصر و ارکان قراردادی امتناع نماید، ضمانت اجرای نقض عهد موصوف در عدم آگاه سازی یا نقص در اطلاع رسانی چه خواهد بود؟
روش: پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی انجام شده است.
یافته‌ها و نتایج: این تعهد در حقوق قراردادی مدرن امروزی صرفا ناظر بر مرحله پیش قراردادی نبوده وبلکه با توسعه مفاهیم قراردادی مبتنی بر اصل حسن نیت کامل طرفین، وجود این تعهد را علاوه بر مرحله اجرای آثار قراردادی بلکه ناظر بر مرحله انعقاد قراردادها می باشد. که نقض این عهد میتواند به دو صورت مثبت و منفی واجد مسوولیت و با ضمانت اجرای عدم نفوذ یا بطلان در حقوق ایران و باتکیه بر مصادیق اشتباه و اظهارخلاف واقع در حقوق قراردادی انگلیس مطرح گردد. اگرچه ضرورت وجودی این تعهد، موجب بهینه گردیدن قابلیت اجرای آثار مورد اراده طرفین شده و مبتنی بر دو محور است؛ اصل تحقق کامل تسلیم کالا و خدمات و اصل عدم وقوع  عیوب و نواقص قبل از تسلیم کالا و خدمات.

کلیدواژه‌ها

موازنه اطلاعات؛ ضمانت اجرا؛ تردید در معامله؛ اشتباه؛ سکوت

مراجع