بررسی و سیر تحول زندگی و فضاهای جمعی ایرانیان در عصرآل بویه

معمار شهر

دوره 1، شماره 1، خرداد 1401، صفحه 18-29   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

هدیه دبیری¹؛ لیلا زارع^{* 2}

¹گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

فضای جمعی به عنوان یکی از ارکان سازنده در شکل دهی فضاهای شهر همواره از دیرباز نقش موثری در خلق یک شهر ایده آل داشته است و
شکل گیری فضاها در کالبد شهرها به منظور تعامل انسانها از آغاز بشر همواره به عنوان یکی از نیازهای انسان مطرح بوده است. نگاهی بیرونیی
به تاریخ تشیع نشان از وجود ادوار مختلف با فراز و نشیب های فراوان در این مکتب دارد. در مقاطعی از تاریخ، تشیع در افول و فشار بوده و برخی
مقاطع نیز دوران اوج تشیع به شمار می آیند. به طور طبیعی وجود دولت های شیعی در به اوج رساندن مذهب شیعه نقشی انکارناپذیر داشته است
که رشد و تعالی علمی و اجتماعی مذهب تشیع در برخی ادوار نتیجه وجود دولت های مقتدر شیعی بوده است. ظهور آل بویه و به قدرت رسیدن
آنها در جهان اسلام را میتوان از جمله مقاطع اوج تشیع در زندگی و خلق فضاهای جمعی و شهری دانست، لذا این پژوهش به روش تیاریخی -
تحلیلی با هدف بررسی سیر تحول زندگی در عصر آل بویه و نحوه ایجاد فضاهای جمعی و شهری ایرانییان در آن روزگیار نگیارش یافتیه و بیه
بررسی شاخصهای معنابخش در فضا پرداخته است.

کلیدواژه‌ها

زندگی؛ فضای جمعی؛ ایرانیان؛ آل بویه

مراجع