نقد پست مدرنیستی رمان «پستی» نوشته محمدرضا کاتب

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 12، شماره 3 - شماره پیاپی 45، آذر 1400، صفحه 91-108   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

فقیهه دهقان¹؛ رضا صادقی شهپر^{* 2}

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.

²دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.

چکیده

در سال‌های اخیر استفاده از شگردها و مؤلفه‌های داستان‌های پسامدرن یکی از چالش‌های مهم داستان‌نویسان ایرانی بوده است. در پژوهش حاضر رمان «پستی» اثر «محمدرضا کاتب» به روش توصیفی-تحلیلی از منظر پست مدرنیسم بررسی‌شده‌است و می‌خواهد به این پرسش‌ها پاسخ دهد که پست مدرنیسم در رمان «پستی» چگونه و با استفاده از چه مؤلفه‌هایی نمود یافته است؟ آیا می‌شود این رمان را یک رمان پسامدرن به شمار آورد؟ نتایج حاصل از بررسی نشان می‌دهد که بی‌طرحی و بی‌قصگی، عدم انسجام و ترتیب روایی، عدم قطعیت، شخصیت‌پردازی، تعدد روایت، جریان سیال ذهن، سیال بودن زمان و مکان، تناقض، پایان نداشتن داستان و آمیختگی سبک نگارش از شگردهای روایی پسامدرنیستی رمان «پستی» است. با توجه به ویژگی‌های پسامدرن بازتاب یافته در رمان پستی، می‌توان آن را پسامدرن قلمداد کرد.

کلیدواژه‌ها

پستمدرنیسم؛ رمان «پستی»؛ محمدرضا کاتب؛ شگردهای روایی پسامدرن

مراجع