نقد تطبیقی کهن الگویی سفر دو قهرمان در رمان «وقتی نیچه گریست»

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 12، شماره 3 - شماره پیاپی 45، آذر 1400، صفحه 151-169   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسنده

راحله عبداله زاده برزو

بازنشستۀ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان.

چکیده

این مقاله با روش کتابخانه‌ای و با بهره‌گیری از توصیف و تحلیل، به نقد تطبیقی کهن‌الگوی سفر قهرمان در رمان «وقتی نیچه گریست» اثر اروین یالوم می‌پردازد. سفر قهرمانی، الگویی با سه مرحلۀ عزیمت، تشرف و بازگشت دارد. نیچه که برای معالجه پای در سفری بیرونی نهاده، درمان ناامیدی پزشکش را برعهده می‌گیرد. گره‌های ذهن برویر به یاری آموزه‌های فلسفی و جسارت خودافشایی‌، در سفری درونی گشوده می‌شود و از خلسه، بازمی‌گردد. نیچه با پرهیز از رازگویی، در تشرف متوقف مانده‌است. او با مشاهدۀ بهبودی برویر، با خودافشایی گره‌های ذهن خویش را می‌گشاید و به سلامت از تشرف می‌گذرد. برکتِ نهایی سفر برای هر دو قهرمان، پذیرش سرگذشت ناگزیر خویش است. آنان با بخشش، خدایگون شده و با رغبت، برای بازآفرینی زندگی، یکی به میان جمع و دیگری به خلوت خویش بازمی‌گردند. سفر دو قهرمان با کهن‌الگوی سفر مطابقت کامل دارد. فقط توالی مراحل در برخی قسمت‌ها رعایت نشده است.

کلیدواژه‌ها

نقد تطبیقی؛ «وقتی نیچه گریست»؛ کهنالگو؛ سفر قهرمانی

مراجع