اثرات گرم کردن پویا با و بدون جلیقه وزنی بر عملکرد پرش و قدرت بیشینه اندام تحتانی بازیکنان مرد فوتبال

دو فصلنامه فیزیولوژی حرکت و تندرستی

دوره 2، شماره 1، تیر 1401، صفحه 96-103   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل

نویسنده

مینو دادبان شهامت^*

هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

چکیده

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات گرم کردن پویا با و بدون جلیقه وزنی بر عملکرد پرش و قدرت بیشینه اندام تحتانی بازیکنان مرد فوتبال بود.

مواد و روش ها: 15 مرد فوتبالیست جوان به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. برنامه‌های گرم کردن شامل گرم کردن عمومی (دویدن با 70% حداکثر ضربان قلب) و گرم کردن پویا با استفاده از جلیقه وزنی در حدود 6% وزن بدن شرکت‌کنندگان بود. داده‌‌ها با استفاده از نرم‌افزار Spss نسخه 21 و آزمون‌های t زوجی و آنالیز واریانس دو طرفه مکرر همراه با آزمون تعیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0p≤ تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: گرم کردن پویا بدون جلیقه وزنی منجر به کاهش معنادار شاخص پرش طول و افزایش معنادار رکورد پرش سارجنت و قدرت بیشینه شرکت‌کنندگان شد (05/0p≤). در مقابل گرم کردن پویا با جلیقه وزنی منجر به افزایش معنادار شاخص پرش طول، پرش سارجنت و و قدرت بیشینه شرکت‌کنندگان شده‌است (05/0p≤). گرم کردن پویا با استفاده از جلیقه وزنی منجر به افزایش معنادار عملکرد پرش طول نسبت به گرم کردن عمومی شد (05/0p≤). بین اثرات دو روش گرم کردن پویا در عملکردهای پرش سارجنت و قدرت بیشینه اندام تحتانی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0p≥).

نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده بهبود عملکرد پرش عمودی با اعمال بار 6% با استفاده از جلیقه وزنی طی پروتکل در مقایسه با گرم کردن عمومی است. به نظر می‌رسد که استفاده از این شیوه گرم کردن اثر بخشی بیشتری در توسعه عملکرد توانی فوتبالیست‌های مرد جوان دارد.

کلیدواژه‌ها

گرم کردن پویا؛ جلیقه وزنی؛ فوتبال؛ قدرت بیشینه

مراجع