مقایسه رابطه ی سطح فعالیت بدنی با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر تیزهوشان قبل و یک سال بعد از قرنطینه کرونا

نشریه فعالیت بدنی و تندرستی

مقاله 4، دوره 1، شماره 2، تیر 1401، صفحه 38-47   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pah.2022.694030

نویسندگان

یسنا سلیمی¹؛ محمد رضا فدائی چافی^{* 2}

¹کارشناس ارشد، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

²استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

چکیده

هدف از انجام این تحقیق مقایسه رابطه سطح فعالیت بدنی با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر تیزهوشان قبل و یک سال بعد از قرنطینه کرونا بود.
روش پژوهش از نوع همبستگی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل ۱۵۰ دانش‌آموزان پسر تیزهوشان مقطع متوسطه دوم رشت بود. با استفاده از جدول مورگان 104 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. تکمیل پرسشنامه‌های فعالیت بدنی بک و انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس به صورت آنلاین از طریق ارسال در فضای مجازی انجام شد. از آزمون کلموگراف-اسمیرنف جهت تعیین توزیع طبیعی داده‌-ها از آزمون همبستگی اسپیرمن جهت بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون z فیشر جهت مقایسه ضرایب همبستگی قبل و بعد از قرنطینه و از آزمون ویلکاکسون جهت مقایسه متغیرها قبل و بعد از کرونا استفاده شد.
نتایج نشان داد بین سطح فعالیت بدنی دانش‌ آموزان قبل و بعد از گذشت یک سال از قرنطینه کرونا تفاوت معنی‌داری وجود نداشت؛ اما تغییرات شاخص توده بدن (016/0=p) و انگیزه پیشرفت تحصیلی (001/0=p) معنی‌دار بود. مقایسه رابطه بین سطح فعالیت بدنی و انگیزه پیشرفت تحصیلی قبل (40/0=p و 08/0=r) و بعد (5/0=p و 05/0-=r) از قرنطینه نشان داد تفاوت بین دو رابطه معنی‌دار نبود.
نتایج حاکی از افزایش شاخص توده بدنی و کاهش انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پس از گذشت یک سال از قرنطینه کرونا بود؛ اما رابطه بین سطح فعالیت بدنی و انگیزه پیشرفت تحصیلی قبل و بعد از کرونا پایین و مشابه بود. ازجمله دلایل پایین بودن روابط بین متغیرها می‌توان به همگن بودن سطح فعالیت بدنی و انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیزهوشان اشاره کرد.

مراجع