تبیین ابعاد سلوک عرفانی و اثر آن بر ایجاد آرامش روانی در خانواده ها

نامه الهیات

دوره 15، شماره 58، اردیبهشت 1401   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

معصومه مؤمنی زاده¹؛ علی فتح الهی^{* 2}؛ حسین فلسفی³

¹گروه ادیان و عرفان، واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسلامی، خرم اباد، ایران.

²گروه ادیان و عرفان، واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسللامی، خرم اباد، ایران (نویسنده مسئول).

³گروه فلسفه و حکمت اسلامی ، واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسلامی، خرم اباد، ایران.

چکیده

خانواده اساس اجتماع، اولین سلول سازنده‌ی زندگی جمعی انسان، خشت بنای جامعه و کانون اصلی حفظ و ارتقای سنت‌ها، هنجارها و ارزش‌های اجتماعی است. بی‌شک شالوده‌ی استوار پیوندهای اجتماعی و روابط خویشاوندی در بروز و ظهور عواطف انسانی کانون خانواده است.
عارفان متقدم و متأخر به اهمیت و نقش سازنده خانواده واقف بوده‌اند. آنان احکام، آداب و اخلاق خانوادگی را در حد لازم و کافی از منابع دینی، اخلاقی و عرفانی فراگرفته و مهارت‌های لازم را کسب کرده اند. این پژوهش با هدف بیان نقش مؤلفه‌های عرفان عملی در نظام‌مندی کانون خانواده و با روش توصیفی و مطالعه‌ی کتابخانه‌ای نشان می‌دهد که اهل سلوک ضمن مراعات حرمت اهل خانه اعم از همسر یا کودکان خود در توجه و تأمین بهداشت روانی و شادمانی آنان نیز اهتمام خاص ورزیده اند. عارفان در برقراری رابطه‌ی صمیمانه با همگان به ویژه با خردسالان کوشا بوده و در انجام بازی و هم‌کلامی با کودکان همچون خودشان ایفای نقش می کرده‌اند.

کلیدواژه‌ها

خانواده؛ نظام‌مندی؛ مؤلفه‌های سلوک؛ عرفان عملی و عارفان

مراجع