مبانی فقهی و حقوقی جرم انگاری کلاهبرداری رفاهی در ایران

فقه و مبانی حقوق اسلامی

دوره 15، شماره 1، خرداد 1401، صفحه 143-160   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.3495/jiil.2022.694649

نویسندگان

اکرم محمدزاده¹؛ جمال بیگی^{* 2}؛ فاطمه احدی³

¹دانشجوی دکترای حقوق وجزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق وعلوم انسانی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه.ایران [e-mail]

²دانشیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق وعلوم انسانی ،واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران (نویسنده مسؤول) [e-mail]

³استاد یار گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق وعلوم انسانی ، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران. [e-mail]

چکیده

کلاهبرداری رفاهی، فریب دادن نهادهای دولتی برای اخذ امتیازات رفاهی بیشتر است. هدف پژوهش حاضر تبیین و مطالعه همه جانبه مبانی فقهی و حقوقی جرم انگاری کلاهبرداری رفاهی در ایران می باشد که با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی موضوع پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی ازآن است که: کلاهبرداری رفاهی به عنوان یکی از جرایم اقتصادی و از نظر فقه جرمی بر علیه بیت المال و تحصیل نامشروع مال است. در واقع مرتکبان جرایم یاد شده  افرادی  با هوش و تنها از طریق کلاهبرداری رفاهی می تواند از نتایج فعالیت های مجرمانه خود بهره مند شوند. افراد کلاهبردار هم  به خاطر خلا های قانونی و با خلاقیت بیش تری  مرتکب جرم کلاهبرداری رفاهی می شوند. مبانی جرم انگاری جرم کلاهبرداری رفاهی در فقه عبارت اند از: اصل حرمت اکل مال به باطل، اصل لاضرر، اصل مصلحت، اصل امانت داری، اصل نظم، و مبانی حقوقی آن مانند اصل ضرر، اصل امنیت، اصل پدرسالاری قانونی، اصل اخلاق گرایی قانونی را می توان نام برد. که بر اساس این اصول می توان جرم انگاری جرم کلاهبرداری رفاهی را توجیه کرد.

کلیدواژه‌ها

کلاهبرداری رفاهی؛ جرم انگاری؛ فقه اسلامی؛ حقوق ایران

مراجع