ساختار روایی ژنه‌ای محل مناقشه: بررسی پس‌نمایی‌های کاذب در «سرگذشت تام جونز، کودک سر راهی»

تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)

دوره 14، شماره 53، مهر 1401، صفحه 451-470   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/dk.2022.1951981.2431

نویسندگان

میعاد محمودی زاده¹؛ جواد یعقوبی درابی^{* 2}؛ نعیمه طباطبایی لطفی³

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.

³استادیار گروه مترجمی زبان انگلیسی، واحد شهرقدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

ساختار روایی ژرار ژنت یکی از الگوهای روایت‌شناسی است که بیشترین توجه را در میان تمامی الگوهای دیگر به خود جلب کرده است. استفاده از الگوی ژنه‌ای برای تحلیل آثار ادبی امکان بررسی بسیار دقیق اثر را برای پرژوهشگران فراهم می‌سازد. این دقت در بررسی آثار به‌قدری است که گویی نویسندگان این آثار ادبی در زمان نگارش آثار خویش ساختاری همانند ساختار روایی ژنت در دست داشته‌اند و آثار خود را مطابق قاعده‌های موجود در این الگوی روایی تنظیم نموده‌اند – که این خود مهر تایید بر جامع بودن تئوری ژنت است. در این مقاله، روایت‌شناسی ژرار ژنت از زاویه دید نسبتأ متفاوتی و در یکی از آثار برجسته دوران عطوفت در ادبیات بریتانیا به نام «سرگذشت تام جونز، کودک سر راهی» مورد بحث قرار گرفته است. چیرگی قواعد روایت‌شناختی ژنه‌ای در این اثر امری است غیر قابل انکار که در این مقاله از طریق خوانشی صورتگرایانه به آن پرداخته شده است. همچنین، در پژوهش حاضر، استفاده از پس‌نمایی ژنه‌ای برای اولین بار در این برهۀ تاریخی به عنوان نوعی از زمان‌پریشی و تبدیل آن به پس‌نمایی کاذب توسط هنری فیلدینگ مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر آن، این مهم که تأثیر زمان‌پریشی در چنین اثری نمی‌تواند انکار گردد نیز به اثبات رسیده است. اثر فیلدینگ نه‌تنها از تکنیک زمان‌پریشی استفاده می‌کند، بلکه شاخۀ جدیدی از آن را نیز معرفی می‌نماید که همان زمان‌پریشی از نوع پس‌نمایی کاذب است.

کلیدواژه‌ها

روایت‌شناسی؛ ژرار ژنت؛ سرگذشت تام جونز؛ دوران عطوفت؛ زمان‌پریشی؛ پس‌نمایی؛ پس‌نمایی کاذب

مراجع

مقالات

قربانی، فاطمه، غلامرضایی، محمد. (1396). بررسی ساختار زمان در خسرو و شیرین نظامی گنجوی بر اساس الگوی زمان و روایت ژنت. تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، 9(33)، 153-196.

 

Books

Barry, P. (2009) Beginning Theory: An Introduction to Literary and Cultural Theory, Manchester: Manchester University Press.

Fielding, H. (1966) The History of Tom Jones, Harmondsworth: Penguin Classics.

Fludernik, M. (2009) An Introduction to Narratology, London and New York: Routledge.

Genette, G. (1983) Narrative Discourse: An Essay in Method, Ithaca: Cornell University Press. http://archive.org/details/NarrativeDiscourseAnEssayInMethod.

Puckett, K. (2016) Narrative Theory: A Critical Introduction, Cambridge: Cambridge University Press. doi:10.1017/CBO9781139522502

Articles

Ahmadian, M., & Jorfi, L. (2015). A Narratological Study and Analysis of: The Concept of Time in William Faulkner’s “A Rose for Emily.” Advances in Language and Literary Studies, 6(3), 215–224.

Fox, C. (1994). Using Genette’s Categories of Narrative Discourse to analyse young children’s oral studies. Changing English, 1(1), 102–112. doi:10.1080/1358684940010108.

Frye, N. (1956). Towards Defining an Age of Sensibility. ELH, 23(2), 144–152. doi:10.2307/2871949.

Ghorbani, Fatemeh, Gholamrezaei, Mohammad. (2016). Examining the structure of time in Khosrow and Shirin Nizami Ganjavi based on the model of time and Genet's narration. interpretationand Analysis of Persian Language and Literature Texts (Dehkhoda), 9(33), 153-196.

Thesis

Fosu, J. C. (2018). The Narrative Structure Of John Milton’s Paradise Lost [Thesis, University of Ghana]. http://ugspace.ug.edu.gh/handle/123456789/23587.

Gholami, V. (2013). Conrad and Narrative Theory: A Narratological Reading of Selected Novels of Joseph Conrad. Royal Holloway: [Dissertation, University of London, 2013. Print.

Hacizade, G. (2008). Wuthering Heights by Brontë and a Hero of Our Time by Lermontov. [Thesis, Middle East Technical University]