اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری اسلامی بر نگرش والدینی و احساس گناه مادران دارای فرزند نابینا

مطالعات اسلامی ایرانی خانواده

دوره 2، شماره 2 - شماره پیاپی 4، شهریور 1401، صفحه 58-72   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/iifs.2022.695083

نویسندگان

سمانه السادات طباطبایی^{* 1}؛ الهه سرفرازی²

¹استادیار گروه روانشناسی تربیتی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.

²دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند، ایران

چکیده

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت تاب‌آوری اسلامی بر نگرش والدینی و احساس گناه مادران دارای فرزند نابینا بود. روش: پژوهش از نوع کار آزمایی بالینی به روش پیش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل مادران کودکان نابینا در اردیبهشت‌ماه سال 1401 است که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند 32 مادر در فراخوان در فضای مجازی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارش شدند. برای گرداوری اطلاعات از پرسشنامه نگرش والدین نسبت به فرزند دارای نیازهای ویژه‌ شان گوندر (2002) و پرسشنامه احساس گناه ایزنک (2007) استفاده شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 24 به روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه‌وتحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد گروه‌های کنترل و آزمایش در بهبود نگرش والدینی و کاهش احساس گناه در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود دارد (p<0.05). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب‌آوری اسلامی باعث بهبود خرده مقیاسهای نگرش والدینی (پذیرش و محبت، شرم‌زدگی، ناکامی، ناامیدی و حمایت افراطی) در مادران دارای فرزند نابینا شده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مادران بر اساس تاب‌آوری اسلامی بر بهبود نگرش آنها نسبت به فرزندشان و کاهش احساس گناه آنها تأثیر داشته است؛ بنابراین می‌تواند به عنوان یک روش مداخله‌ای مؤثر و مبتنی بر فرهنگ و مذهب جامعه به کار گرفته شود.

کلیدواژه‌ها

احساس گناه؛ تاب‌آوری اسلامی؛ نگرش والدینی؛ مادران دارای فرزند نابینا

مراجع