تنوع گونه‌ای کنه‌های خانواده Macrochelidae (Acari: Mesostigmata) در برخی از مناطق شهر شیراز

فصلنامه تخصصی تحقیقات حشره شناسی

دوره 14، شماره 1 - شماره پیاپی 53، خرداد 1401، صفحه 9-25   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

نواب اسدپور¹؛ هادی استوان^* ؛ شهرام حسامی²

¹دانشجوی دکتری، گروه حشره شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

²دانشیار گروه حشره شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایر

چکیده

تنوع گونه­ای به عنوان یکی از مهمترین شاخص­های نشان دهنده تغییرات در اکوسیستم­ها است. در این میان،   کنه­ها به­علت تنوع تغذیه­ای، فراوانی و همه­جازی بودن، می­توانند نماینده مناسبی از بندپایان موجود در خاک باشند، نظر به اینکه کنه­های میان استیگمایان از نظر تعداد و پراکنش بزرگترین راسته در بین کنه­های بالاراسته Parasitiformes می­باشند و قادر به زندگی در زیستگاه های مختلف خاکی هستند می توانند از اهمیت اکولوژیکی زیادی برخوردار باشند، بدین جهت تنوع گونه­ای کنه­های میان استیگمایان از خانواده Macrochelidae طی سال 1395 در شهر شیراز مورد مطالعه قرار گرفت.
روش ها : در مجموع 8 گونه از 2 جنس متعلق به خانواده  Macrochelidae از 12 میزبان گیاهی در بوستانهای شهر شیراز جمع­آوری و شناسایی شد. در فصل بهار و پاییز بیشترین تعداد نمونه جمع آوری شد. در مهر ماه و تیر به ترتیب بیشترین تا کمترین نمونه ها جمع آوری شدند در بین میزبانهای گیاهی پیراکانتا با 109 نمونه و کاج با 33 نمونه به ترتیب بیشترین تا کمترین میزبان را داشتند. داده ها با استفاده از نرم افزار Excel  Past4.02 و Spss23 بررسی شد. محاسبه تنوع زیستی با شاخص های شانون وینر، سیمپسون، مارگالف، پیت، منهینک انجام شد.
یافته ها : گونه Macrocheles glaber (Muller,1860) با 170 نمونه (22 درصد) و گونه Glyptholaspis confusa (Foa) با 17 نمونه (2/2 درصد) به ترتیب  بیشترین و کمترین فراوانی را دارا بودند.
نتیجه گیری: بیشترین مقدار شاخص سیمپسون 0.8553و شانون 1.985مربوط به زمستان و کمترین آنها به ترتیب با 0.8235 و 1.834مربوط به تابستان است این در حالی است که ضرایب منهینگ 0.7 و مارگالف 1.315در تابستان کمترین مقدار را دارا است. بیشترین ضرایب سیمپسون 0.8617و شانون 2.021در پارک آزادی دیده می شود.

کلیدواژه‌ها

واژه های کلیدی: تنوع؛ فون؛ کنه های میان استیگمایان؛ شیراز

مراجع