طراحی مدل توسعه یکپارچه ارزیابی شاخص‌های شایستگی‌های مربی‌گری در مراکز آموزشی با استفاده از رویکرد مدل‌سازی ساختاری تفسیری (مورد مطالعه: واحدها و مراکز دانشگاه‌ آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی)

پژوهش‌های برنامه‌ریزی درسی و آموزشی

دوره 12، شماره 2، مهر 1401، صفحه 95-113   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سرور حیدری اغجیوان^{* 1}؛ کلثوم کیان نیا²

¹دانشجوی دکتری گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران نویسنده مسئول

²کارشناس ارشد گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مهاباد، مهاباد، ایران

چکیده

مربی­گری¹ به‌عنوان یک روش توسعه‌ مدیریت و یک راهبرد برای بهبود عملکرد، اخیراً در میان مدیران سازمان­ها در حال رشد است. یکی از مهم‌ترین نیازهای پژوهشی در این زمینه، شناسایی عوامل مؤثر بر موفقیت در مربی­گری، در قالب الگویی کاربردی و قابل ارزیابی است تا با استفاده از شایستگی­های مربی­گری، نیروی انسانی خود را متعهد ساخته و به بهبود عملکرد فردی و سازمانی نائل آیند. با وجود این، هیچ تحقیق یا ادبیاتی در این زمینه وجود ندارد که کدامیک از عوامل شایستگی­های مربی­گری بیشترین بهبود عملکرد فردی و سازمانی را برای این سازمان­ها به­ویژه مراکز دانشگاهی بوجود می­آورند. در تحقیق حاضر در راستای پاسخگویی به این چالش، به­صورت جامع و نظام­مند تمامی شاخص­هایی که در حوزه شایستگی­های مربی­گری مؤثر هستند از طریق مطالعه اسنادی و به کمک روش دلفی فازی و نظر 10 نفر از خبرگان شناسایی و با استفاده از رویکرد مدل­سازی ساختاری تفسیری جهت نظم بخشیدن و جهت دادن به پیچیدگی روابط بین شاخص­ها و با توسعه مدل یکپارچه نسبت به میزان اثربخشی شاخص­ها اقدام گردید. نتایج نشان داد که شاخص­های "حمایت از ارزش­های اخلاقی" و "اعتماد به توانایی­های بالقوه افراد" دارای بیشترین میزان اثربخشی در بین شاخص­های شایستگی­های مربی­گری در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی هستند.

کلیدواژه‌ها

شایستگی‌های مربی‌گری‌؛ اعتماد به توانایی‌های بالقوه افراد؛ مدل‌سازی ساختاری تفسیری

مراجع