تأثیر آموزش کارآفرینی مبتنی بر عمل بر رفتارکارآفرینانه با توجه به نقش میانجی قصد کارآفرینی و جهت‌گیری کارآفرینانه

مدیریت عملیات

دوره 2، شماره 6، شهریور 1401، صفحه 63-89   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مژده قنبری¹؛ مریم رحمتی^{* 2}

¹کارشناس ارشد کارآفرینی، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران.

²استادیار گروه مدیریت. واحد چالوس ، دانشگاه آزاد اسلامی. چالوس. ایران

چکیده

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش کارآفرینی مبتنی بر عمل بر رفتارکارآفرینانه با توجه به نقش میانجی قصد کارآفرینی و جهت‌گیری کارآفرینانه می‌باشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها پیمایشی- توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت‌های دانش‌بنیان مستقر در مراکز رشد دانشگاه فردوسی مشهد است که با استفاده از روش نمونه‎گیری تصادفی ‎ساده و بر اساس جدول مورگان، تعداد 200 نفر به عنوان نمونه‎ آماری پژوهش انتخاب شده‌اند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش عبارت از چهار پرسشنامه جهت‌گیری کارآفرینانه بولتون و لین (2012)، قصد کارآفرینی لینان و چن (2009)، رفتار کارآفرینانه اسشمیدث و همکاران (2018) و آموزش کارآفرینی بوبکر و همکاران (2022) می‌باشد. ضریب آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه مورد تأیید واقع شد و برای روایی محتوایی پرسشنامه از شاخص CVR استفاده شده است. داده‌ها به وسیله نرم‌افزار SPSS25 و Smart PLS3 با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شده است و نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که از میان مؤلفه‌های موجود جهت‌گیری کارآفرینانه نه تنها بر رفتار کارآفرینانه تأثیر مثبت و مستقیم دارد بلکه رابطه میان آموزش کارآفرینانه بر رفتار کارآفرینانه را نیز میانجی‌گری می‌کند در صورتی که قصد کارآفرینی این تأثیر را بر رفتار کارآفرینانه نداشته و به دنبال آن رابطه میان میان آموزش کارآفرینانه بر رفتار کارآفرینانه را نیز میانجی‌گری نمی‌کند.

کلیدواژه‌ها

رفتار کارآفرینانه؛ آموزش؛ کارآفرینانه؛ قصد کارآفرینانه؛ جهت‌گیری کارآفرینانه

مراجع