هشت کتاب سهراب سپهری و مثبت اندیشی از منظر سلیگمن

فصلنامه زبان و ادب فارسی

دوره 14، شماره 53، بهمن 1401، صفحه 83-108   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/farsij.2022.1930036.1490

نویسندگان

وجیهه ترکمانی باراندوزی^{* 1}؛ فرناز ثامنی کیوانی²

¹استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران.

²دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران.

چکیده

مثبت اندیشی یکی از الگوهای رفتاری سالم در جامعه است، با توجه به اینکه آینده هر شخصی تا حد بالایی به نگرش او بستگی دارد مثبت اندیشیدن می‌تواند مقدمات موفقیت و کامیابی را برای او فراهم آورد. البته لازم به ذکر است که تنها مثبت اندیشی لازمه کار نیست بلکه به این معنی می‌باشد که نگرش مثبت در زندگی می‌تواند انسان را به سمت کامیابی سوق دهد.
مارتین سلیگمن که بنیانگذار روانشناسی مثبت نگر می باشد، هیجانات مثبت انسان را در سه مسیر آینده، گذشته و حال مورد مطالعه قرار می‌دهد. وقتی انسان عواطف، تجارب و هیجان‌های خود در زمان حال را در مقایسه با گذشته و آینده بازبینی می‌کند، ضمن احساس آرامش، امنیت، لذت و شادکامی در زمان حال، در مقایسه با گذشته باید احساس رضایت و خشنودی و نسبت به آینده احساس امید و خوش بینی به او دست بدهد. از سویی دیگر سلیگمن برای مثبت اندیشی ملاک‌ها و معیارهایی چون: خرد و دانش، کنجکاوی، عشق به یادگیری، قضاوت، روشنفکری، دلیری، پشتکار، عشق، مهربانی و سخاوت، عدالت و رهبری و ... را در نظر گرفته است که در مقاله حاضر سعی شده است به بررسی همه این فضیلت‌ها و قابلیت‌ها به همراه استخراج شواهد از هشت کتاب سهراب سپهری پرداخته شود. بدین ترتیب ابتدا به بیان هیجانات انسان در سه مسیر آینده، گذشته و حال و سپس به بیان ملاک و معیارهای خوش بینی از دیدگاه سلیگمن پرداخته شده است و در انتها با تجزیه و تحلیل هشت کتاب، آماری مربوط به این موارد ذکر خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

سپهری؛ هشت کتاب؛ سلیگمن؛ مثبت اندیشی

مراجع

منابع           

قرآن کریم، (۱۳۸۸)، ترجمه حسین انصاریان. قم: آیین دانش.

ارونسون، الیوت. (۱۳۹۳). روانشناسی اجتماعی. ترجمه حسین شکرکن. تهران: رشد.

ایدام، لارسن، ر.(۲۰۰۸). علم رفاه ذهنی. مطبوعات گیلفورد. نیویورک. لندن.

بدری، بهار. (۱۳۹۰). بررسی مؤلفه‌های روانشناسی مثبت در بوستان و گلستان سعدی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی.

بن نینک، فردریک. (۱۳۹۳). رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر: از کاستن درد و رنج تا افزایش موفقیت، ترجمه اکرم خمسه. تهران: کتاب ارجمند.

بهادری نژاد - مهدی (۱۳۷۵)، دانشگاه زندگی. تهران: انتشارات کاروان.

ثروتیان، بهروز (۱۳۸۴)، صدای پای آب نقد (بررسی اشعار سپهری).  تهران: انتشارات نگاه.

خاکشور، فاطمه و غباری بناب، باقر و شهابی زاده، فاطمه. (۱۳۹۲). نقش تصور از خدا و هویت مذهبی در معنای زندگی. روانشناسی و دین، شماره ۲.

زکریایی، محمدعلی (۱۳۷۸)، جامعه‌شناسی روشنفکری دینی، تهران: بنیاد فرهنگ و اندیشه معاصر، چاپ اول.

سپهری، سهراب (۱۳۸۹)، هشت کتاب. تهران: انتشارات طهوری، چاپ سی و یکم.

سلیگمن، مارتین (۱۳۷۹)، کودک مثبت‌گرا (چگونه فرزندان خود را در برابر افسردگی بیمه نماییم). ترجمه ناهید ایران‌نژاد. تهران: دانژه.

____________ (۱۳۸۳)، شادمانی درونی (اصیل). مصطفی تبریزی، رامین کریمی و علی نیلوفری، تهران: نشر دانژه.

____________ (۱۳۸۸)، روانشناسی مثبت‌گرا در خدمت خشنودی پایدار. ترجمه مصطفی تبریزی و همکاران. تهران: دانژه.

____________ (۱۳۹۴). شکوفایی روانشناسی مثبت‌گرا. ترجمه امیر کامکار و سکینه هژبریان. تهران: روان.

صالحی، محمد و وکیلی، خاتون (۱۳۸۷)، هوش هیجانی و سلول‌های حیاتی سازمان، انتشارات قائم‌شهر: مهر النبی.

عبادی، ندا و فقیهی، علینقی. (۱۳۸۹)، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری در افزایش امید به زندگی زنان بدون همسر شهر اهواز با تأکید بر قران. روانشناسی دین، سال ۳. شماره ۲.

کار، آلن (۱۳۸۵)، روانشناسی مثبت علم شادمانی و نیروی انسانی. ترجمه حسن پاشا شریفی و جعفر نجفی زند. تهران: سخن.

لیمون، آوریل و مک ماهون، گلادینا. (۱۳۹۱)، مثبت‌اندیشی. ترجمه مهدی دوایی و شیرین کوهپایه. تهران: سخن.

مورفی، ژوزف  (۱۳۶۸)، روح و آرامش درون.  ترجمه هوشیار رزم‌آرا. تهران: سپنج.

 مورنو، آنتونیو (۱۳۸۴)، یونگ، خدایان و انسان مدرن. ترجمه داریوش مهرجویی. تهران: مرکز.

 میرشاه جعفری، ابراهیم و عابدی، محمدرضا و دریک وندی، هدایت الله. (۱۳۸۱)، شادمانی و عوامل مؤثر بر آن، تازه‌های علوم شناختی، سال ۴، شماره ۳.

 وینست، پیل نورمن (۱۳۷۹)، شما می‌توانید اگر باور کنید می‌توانید. ترجمه فریبا جعفری نمینی. تهران: نسل نواندیش.

یونگ، کارل گوستاو. (۱۳۸۳)، رویاها. ترجمه ابوالقاسم اسماعیل‌پور. تهران: کاروان.