کاربرد کلمات مثبت در غزلیات عطار بر اساس نظریه روانشناسی مارتین سلیگمن

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 05 دی 1401

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/farsij.2022.1899881.1330

نویسنده

زهرا جعفری^*

داشگاه ازاد تهران واحد ساوه

چکیده

روانشناسی مثبت نگر از جمله نظریه های تازه ای است که در روانشناسی مطرح شده و مبنای آن بر عناصری است که موجب شادی و و سلامت جسم و روح است. در این نظریه هر عاملی که در راستای خواسته های مثبت انسان و آینده او مطرح باشد مورد بررسی قرار می گیرد. عرفان و اندیشه های مربوط به آن به نوعی در مثبت نگری نقش دارد. عرفا برای آینده روحی انسان برنامه هایی دارند که در طی منازل و مقاماتی مطرح می شود. عطار عارفی شاعر است که در غزلیات خود مباحثی را مطرح می کند که بیشتر در رابطه با قبض است و در آن شادی و سرور به معنای متعارف دیده نمی شود اما بر اساس مؤلفه های مثبت نگری مارتین سلیگمن هر عاملی که به سلامت جسمی و روحی کمک کند مثبت نگری محسوب می شود و این عناصر در شعر عطار عبارت است عاشق شدن به معبود جاودانی و فنا شدن در راه او. به این ترتیب اندیشه مثبت عطار در مورد شادی این جهانی نبوده و سعادت اخروی را در نظر دارد. از این رو واژگانی چون:امید، عشق، دوستی، آشنایی، جاودانگی، یقین، رضایت، در خدمت سعادت معنوی قرار دارد و این مقاله با روش کتابخانه ای وتوصیفی ،تحلیلی به بررسی مؤلفه های مثبت نگری اشعار عطاروتطبیق آن بر اساس نظریه مارتین سلیگمن پرداخته است.

کلیدواژه‌ها

مثبت نگری؛ رضایت؛ خوش بینی؛ مارتین سلیگمن؛ عطار نیشابوری

مراجع