تحلیل بینامتنی در داستان‌های عزاداران بیل و تاتار خندان اثر غلامحسین ساعدی با تأکید برگفتگومندی و چندصدایی باختینی

فصلنامه زبان و ادب فارسی

دوره 14، شماره 53، بهمن 1401، صفحه 205-239   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/farsij.2022.1963241.1636

نویسندگان

نعمت منصوری¹؛ بدریه قوامی^{* 2}؛ رضا برزویی³؛ جمال ادهمی⁴

¹دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

³استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج. ایران.

⁴استادیار گروه علوم اجتماعی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر به بررسی بینامتنیت در داستان‌های عزاداران بیل و تاتار خندان اثر غلامحسین ساعدی بر اساس نظریه میخاییل باختین می‌پردازد. آنچه امروز از آن به عنوان بینامتنیت یاد می شود اصطلاحی است که می‌توان آن را گفتمان میان متون نامید. بینامتنیت مطالعه‌ی گفتمان متن‌ها در آثار ادبی و فرهنگی جهان است‌. تا قبل از نظریات فردینان دوسوسور همه به مستقل بودن متن‌ها معتقد بودند، ولی نظریات سوسور از اعتبار این نظریه‌ها کاست. بر اساس این نظریه باختین معتقد است که متون و گویندگان آن‌ها آگاهانه و یا ناخودآگاه از سرچشمه‌های فکری و ادبی یکدیگر بهره می‌برند. نویسندگان این مقاله برآنند که با شیوه تحلیل محتوا و با هدف شناخت بیشتر آثار این نویسنده بر اساس نظریه باختین و با روش کتابخانه‌ای این دو اثر را مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار دهند؛ یافته‌های پژوهش نشان می دهد که نویسنده تحت تأثیر قرآن و عقاید اسلامی قرار گرفته است و هم‌چنین در خلال داستان‌ها به بعضی از باورهای عامیانه اشاره کرده است. نمود ضرب‌المثل و اسطوره، کنایه و آوردن بخشی از دعا و مناجات از شاخص‌های دیگر این آثار است. ساعدی گاه به داستان‌های دیگر در لابه‌لای آثارش اشاره کرده است و در عزاداران بیل ازلحاظ محتوا و درون‌مایه تحت تأثیر بوف کور صادق هدایت و مسخ کافکا قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

بینامتنیت؛ چندصدایی؛ گفتگومندی؛ غلامحسین ساعدی؛ میخاییل باختین

مراجع

قرآن کریم.

احمدی، بابک  (1380)، ساختار و تأویل متن، چاپ پنجم، تهران: مرکز.

باختین، میخاییل میخاییلوویچ (1395)، تخیل مکالمه‌ای جستارهایی درباره‌ی رمان، ترجمه رویا پور آذر، تهران: نشر نی.

تودوروف، تزوتان (1382)، منطق گفتگویی میخاییل باختین، ترجمه داریوش کریمی: تهران، مرکز.

......................... (1385)، نظریه ادبیات، ترجمه عاطفه طاهایی، تهران: اختران.

تمیم داری، احمد (1390)، فرهنگ‌عامه، تهران، مهکامه.

تسنیمی، علی و ریحانه صادقی (1389)،«بینامتنیت واژگان و مفاهیم قرآنی در منظومه‌های ویس و رامین»، فصلنامه پژوهش‌های ادبی- قرآنی، شماره 2، پیاپی 26، صص 19-43.

سیف‌الدینی، علیرضا (1378)، بختک ‌نگار قوم، نقد آثار غلامحسـین ساعدی از نگاه نویسندگان، تهران: اشاره.

ساعدی، غلامحسین (1349)، عزاداران بیل، تهران، انتشارات نیل.

.............................. (1373)،تاتارخندان، تهران، انتشارات به نگار.

زرافا، ماشیل  (1386)،جامعه‌شناسی ادبیات ایران، ترجمه نسرین پروینی، چاپ اول، تهران: سخن.

علی بابایی، داود (1337)، مجموعه آثار صادق هدایت (حاجی آقا-سگ ولگرد) همراه با نقد و بررسی، جلد دوم، تهران: انتشارات امید فردا.

کریستوا، ژولیا  (1381)،«کلام، مکالمه، زمان»، ترجمه پیام یزدانخواه، چاپ اول، تهران: نشر آگه.

کافکا، فرانتس  (1387)،مسخ، مترجم: صادق هدایت، چاپ تهران: انتشارات جامه‌دران.

گبانچی، نسرین (1390)،«نقد و بررسی آثار غلامحسین ساعدی از دیدگاه روان‌شناسی»، استاد راهنما: دکتر محمدرضا صالحی مازندرانی، دانشگاه شهید چمران اهواز، مقطع کارشناسی ارشد.

نوریس، کریستوفر (1385)، شالوده شکنی، ترجمه: پیام یزدانجو، تهران: نشر مرکز.

میرزایی، فرامرز و ماشاءالله واحدی (1388)،«روابط بینامتنی در اشعار احمد مطر»، نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشکده شهید باهنر کرمان، دوره جدید، شماره 25، پیاپی 22، صص: 229-322.

مالینوفسکی، برونیسلاو (1377)، اسطوره در روان‌شناسی انسان‌های بدوی، گردآوری و ترجمه جلال ستاری، جهان اسطوره‌شناسی، ج 1، تهران: نشر مرکز.

مکاریک، ایرناریما (1383)،دانشنامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.

مارتین، والاس (1386)، نظریه‌های روایت، تهران، هرمس.

نامور مطلق، بهمن  (1386)، نظریه‌های بینامتنیت، تهران، مرکز.

Frow,John. (2005)  Gnere.London & new York,Rutledge

Rabau.Sophie. (2002). L interextualite.Flammarion.