بررسی مکانیسم‌های اثر در هنر درمانی با تأکید بر رویکرد نقاشی در افراد مبتلا به تروما

فصلنامه تحقیقات روانشناختی

دوره 10، شماره 32، شهریور 1397، صفحه 103-119   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم­های اثر هنر درمانی با تأکید بر شناخت اجزای عاطفه و هیجان در افراد مبتلا به تروما است. با مروری بر تحقیقات مختلف، نتایج متناقضی درباره اثر­مندی هنر درمانی وجود دارد که ناشی از عدم وجود گروه کنترل، گزارشات کیفی از نتیجه درمان و ارزیابی­های نادرست است. مطالعات نوروسایکولوژیکال، مطالعات تکاملی و نشانگان تجزیه در افراد مبتلا به تروما نشان می­دهد که مشکل این افراد مربوط به ذهن غیرکلامی است. در نتیجه برای ایجاد یک پروتکل درمانی مؤثر، بدون تکیه بر ابراز کلامی و با صرف بهینه در زمان و هزینه، لازم است جهت­گیری درمان از رویکرد­های غیر رهنمودی به سوی رهنمودی متمرکز شود. در رویکردهای رهنمودی، به جای نگاه کلی­گرایانه به موضوع بر شناخت تمامی اجزا تأکید می­شود. بنابراین در رویکرد مبتنی بر نقاشی، شناخت و بررسی ماهیت دقیق عامل عاطفه به مانند کنش­های شناختی برای نیل به هدف فوق امری لازم است. این تغییر نگاه و به تبع آن تغییر در روش درمانی باعث می­شود که اجرای درمان از انحصار درمانگران حرفه­ای و مجرب خارج شده و در دسترس درمانگران مبتدی نیز قرار بگیرد.

کلیدواژه‌ها

هنر درمانی؛ نقاشی؛ تروما

مراجع