زنده‌مانی وآسیب‌شناسی بافت آبشش بچه‌ماهی سفید (Rutilus kutum) حاصل از تکثیر مصنوعی در تنش با گل‌آلودگی و شوری آب

نشریه فن آوریهای نوین در توسعه آبزی پروری

دوره 16، شماره 3 - شماره پیاپی 63، آذر 1401، صفحه 44-57   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسنده

سید محمد وحید فارابی^*

چکیده

چکیده
آسیب­شناسی بافت آبشش بچه­ماهی سفید حاصل از تکثیر مصنوعی با هدف تعیین درصد بقاء در هنگام رهاسازی به محیط های طبیعی انجام شد. بچه­ماهیان از مرکز تکثیر پرورش شهید رجایی تهیه شد و در آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی دریای خزر در شرایط همسان­سازی شده با محیط طبیعی مورد آزمایش تنش شوری و گل­آلودگی قرار گرفتند. بچه ماهیان در شرایط پرورش در استخرهای خاکی دارای روند رشد آلومتریک بودند (05/0>P). بچه­ماهیان در سه گروه وزنی (400-200 ، 600-400 و 1000-600 میلی­گرم) و دو سطح شوری (آب شیرین رودخانه تجن و لب شور دریای خزر: ppt5/12) و شش سطح گل­آلودگی در آب شیرین (FTU50، FTU430، FTU2600، FTU7800، FTU15600) به­مدت 168 ساعت مورد آزمایش قرار گرفتند. هر تیمار شامل سه تکرار، تحت آزمون عاملی با اندازه­گیری کمیت درصد بازماندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سطوح مختلف عوامل مورد بررسی، اختلاف معنی­داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). نرخ بقاء بچه­ماهیان در آب لب­شور و گل­آلودگی در آب شیرین نسبت به تیمار شاهد، کاهش و در گروه‌هایی که از وزن بیشتری برخوردار بوده­اند، افزایش داشته است. در پایان آزمایش و تحت آب لب­شور و گل­آلود، قسمتی از بافت آبشش بچه­ماهیان در تمام گروه­های وزنی تخریب، کوتاه و ضخیم شد. بافت آبشش بچه­ماهیان در آب شفاف رودخانه تغییر محسوسی نداشت. هر چند در این بررسی، میزان بقاء بچه­ماهیان قابل قبول بود. این تغییرات در گروه وزنی 1000-600 میلی­گرم به­مراتب کمتر مشاهده شد. بنظر می­رسد که این تغییرات اختلالی در روند رشد بچه­ماهیان ایجاد خواهد کرد.

کلیدواژه‌ها

واژه‌های کلیدی: بچه‌ماهیان سفید؛ شوری؛ گل‌آلودگی؛ دریای خزر

مراجع