مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق

فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

مقاله 6، دوره 13، شماره 2 - شماره پیاپی 50، شهریور 1401، صفحه 75-87   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مریم قهرمانی¹؛ جواد خلعتبری²؛ داوود تقوایی³

¹دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران

²دانشیار گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران

³دانشیار گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی اراک، ایران

چکیده

پژوهش حاضر ، با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی – رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ، کلیه مراجعه کنندگان به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران بود. از این جامعه یه روش نمونه گیری هدفمند ( با درنظرگرفتن ملاک های ورود و خروج ) ابتدا 45 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر درگروه آزمایش دوم و 15 نفر درگروه گواه گروه بندی شدند .پژوهش حاضر جزء طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون سه گروهی است . آموزش گروهی درمان متمرکز برشفقت (براساس پروتکل درمانی گیلبرت و نف، 2007)و برنامه جلسات آموزش درمان شناختی – رفتاری (براساس طرح درمانی ویلدرموت 2008) درطی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد.ابزار پژوهش شامل مقیاس کیفیت زندگی فرم کوتاه ( SF-36) ویروشربون (1992) ، پرسشنامه سخت رویی کوباسا (1997) . مقیاس تاب آوری کونور و دیودسون (2003) بودند. نتایج داده ها با آزمون آماری کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز برشفقت درمانی نسبت به درمان شناختی – رفتاری تاثیر بیشتری بربهبود کیفیت زندگی ، سخت رویی و تاب آوری داشته است.

کلیدواژه‌ها

درمان شناختی – رفتاری؛ درمان متمرکز بر شفقت درمانی؛ سخت رویی؛ تاب آوری روانی؛ کیفیت زندگی

مراجع