مشروعیت دولت طالبان از منظر حقوق بین الملل

دستاوردهای نوین در حقوق عمومی

دوره 2، شماره 5، فروردین 1402، صفحه 101-82   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

اکبر ساوری¹؛ سمانه رحمتی فر^{* 2}؛ شهرام زرنشان³

¹دانشجوی دکتری، گروه حقوق، واحد همدان،دانشگاه آزاد اسلامی ، همدان، ایران

²استادیار، گروه حقوق، واحد همدان، دانشگاه آزاداسلامی، همدان، ایران

³دانشیار، گروه حقوق، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

چکیده

چکیده:

تشکیل امارت اسلامی افغانستان، از سوی گروه طالبان در این کشور، علی رغم تصرفِ کامل خاک این کشور و نیز تسلط بر مردم و نهادهای عمومی، چالش‌های فراوانی را برای جامعة بین‌المللی به وجود آورده است. این گروه در دورة جدیدِ تسلط و حاکم شدن بر افغانستان (2021)، کماکان روش‌های پیشین خود را در مواجهه با مردم و همسایگان در پیش گرفته است، که تحت تاثیر افکار عمومیِ جهانی و نگرانی‌های امنیتی سایر دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی، بحران مشروعیت را نیز برای این دولت به همراه داشته است. در واقع این مساله که تمایل و توانایی طالبان در رعایت تعهدات بین‌المللی، در برابر مردم افغانستان و در برابر جامعة جهانی، چه مواضعی را به دنبال خواهد داشت، پرسش اصلی پژوهش حاضر را ایجاد کرده است؛ حقوق بین‌المللِ سنتی و نوین، چه موضعی در قبال شناسایی و عملکرد امارت اسلامی افغانستان (دولت طالبان) دارد؟ روش بررسی این پژوهش، تطبیقی-توصیفی است و شیوة گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای می‌باشد. نتیجة این پژوهش نشان می‌دهد که: مؤلفه‌های مشروعیتِ یک دولت از منظرِ حقوق بین‌الملل نوین، نسبت به دورة پیش از خود، یعنی حقوق بین‌الملل کلاسیک، تفاوت‌های آشکاری یافته است و جامعة بین‌المللی، تا رفع نگرانی‌های حقوقِ بشری و بشردوستانه، نگرانی‌های امنیتی و بیم از اقدامات تروریستی، شناسایی حق مردم در تعیین سرنوشت و اعمال شیوه‌های حکمرانی خوب و معیارهای شناخته شدة بین‌المللی، دولت اسلامی طالبان را به رسمیت نخواهد شناخت.

کلیدواژه‌ها

امارت اسلامی طالبان؛ حقوق بشر؛ شناسایی؛ حکمرانی خوب؛ بحران مشروعیت

مراجع