ماهیتِ تصمیم کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه سایبری و پیامد های آن

فصلنامه مطالعات حقوقی فضای مجازی

دوره 1، شماره 4، اسفند 1401، صفحه 1-15   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی مستخرج از رساله

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/cyberlaw.2023.698942

نویسندگان

امیرعلی بهدادی¹؛ محمد رضا زندی^{* 2}؛ مرتضی ناجی زواره²

¹دانشجوی دوره دکتری گروه حقوق جزا و جرم شناسی ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ایران

²استادیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ایران

چکیده

قانون گذار ایران برای پیشگیری از وقوع و استمرار فعالیت های مجرمانه در فضای سایبر و تضمین پاسداشت منافع عمومی و ملی جامعه در ماده 750 قانون مجازات اسلامی (بخش جرایم رایانه ای) از کاربستی با عنوان دستور پالایشِ کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه استفاده کرده است . این تدبیر غیرجنایی نوین که ماهیتاً اقدام تامینی موقت می باشد به لحاظ ویژگی های فنّی و تخصّصی جرایم فضای سایبر با تأسی از آموزهای نفی مطلق گرایی وارد سیاست جنایی تقنینی مبارزه با جرایم سایبری گردیده است . رویکرد یادشده موجب بروز چالش ها و ابهاماتی در خصوص ماهیتِ جایگاه کارگروه تعیین مصادیق و اثر تصمیم های آن و تعارض با تصمیم مقام قضایی شده است . نگارندگان این پژوهش با روش کیفی - اکتشافی و بر پایه اسناد و منابع کتابخانه ای و استفاده از دیدگاه متخصّصین امر نتیجه می گیرند : 1- ماهیتِ کارگروه یادشده از مصادیق کمیسیون های شبه قضایی است . 2- تصمیم کارگروه تعیین مصادیق نظارت پذیر بوده و مطابق عموماتِ دادخواهی قابل شکایت در دیوان عدالت اداری است . 3- در رویه قضایی دادگستری تصمیمِ کارگروه اماره مجرمیت از نوع قابلِ ردّ محسوب می گردد . 4- تصمیم کارگروه تعیین مصادیق برای مقام قضایی طریقیت دارد.

کلیدواژه‌ها

اصل قانونمندی؛ اماره مجرمیت؛ دستور پالایش؛ کارگروه تعیین مصادیق؛ کمیسیون شبه قضایی؛ نظارت پذیری

مراجع