بررسی اصل رفاه اجتماعی در حقوق ایران و ارتباط آن با سایر حق های بشری

دستاوردهای نوین در حقوق عمومی

دوره 2، شماره 5، فروردین 1402، صفحه 146-123   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سمیرا تاج خراسانی^{* 1}؛ غلامحسین مسعود²؛ محسن شکرچی زاده³

¹حقوق، دانشکده حقوق ،دانشگاه آزاد اسلامی نجف اباد ، نجف آباد ایران

²حقوق،دانشکده حقوق، دانشگاه ازاد اسلامی واحد نجف اباد، نجف آباد، ایران

³حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی نجف اباد، نجف اباد، ایران

چکیده

رفاه اجتماعی تعبیری است معطوف به وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که حفظ کرامت انسانی و مسئولیت‌پذیری افراد جامعه، در قبال یکدیگر و ارتقای توانمندی‌ها، از اهداف آن است. رفاه اجتماعی در هر جامعه از اساسی‌ترین نیازهای اجتماعی است که افراد جامعه باید از آن برخوردار باشند. در واقع یکی از وظایف اصلی هر دولتی تأمین رفاه شهروندان است. از دیدگاه حقوقی تأثیر اصل رفاه اجتماعی در نظام حقوقی کشورها را می‌توان هم در سطح کلان و هم در سطح خرد مورد بررسی قرار داد. در حمایت از حقوق شهروندی، می‌توان به فعالیت های مؤثر و مفید کمیسیون حقوق بشر اسامی، دیوان عدالت اداری، سازمانهای بازرسی کل کشور و نیز، کمیسیون اصل 90 مجلس و تأسیس یک نهاد ملی (ماده 99 قانون شهروندی) که وظیفة آن، آموزش و ترویج حقوق شهروندی، اطلاع رسانی داخلی و بین المللی و نیز حمایت از فرد و جامعه جهت اجرای دقیق و کامل حقوق شهروندی و نظارت بر اجرای قانون حقوق شهروندی و بررسی شکایات دریافتی است، اشاره کرد. نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد رفاه اجتماعی در حقوق ایران، با سایر حق های بشری در ارتباط است، ودر محورهای مختلف مدنی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، حق بر غذا، مسکن و پوشاک و.... ظاهر می‌گردد. ایجاد رفاه اجتماعی موجبات رضایت شهروندان را فراهم می آورد. سوال اصلی این است که شاخص‌های رضایت شهروندان براساس منشور حقوق شهروندی چیست؟ در این پژوهش روش تحقیق توصیفی-تحلیلی می باشد.

کلیدواژه‌ها

رفاه اجتماعی؛ حقوق شهروندی؛ عدالت اجتماعی

مراجع