اثر تمرین هوازی به همراه سلول های بنیادی بر برخی ژن های مؤثر در بیوژنز میتوکندریایی موش‌های مدل آزواسپرمی

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

دوره 16، شماره 1 - شماره پیاپی 61، دی 1401

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سحر کوچکی¹؛ هاجر عباس زاده^{* 2}؛ پروین فرزانگی²

¹دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

²دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران

چکیده

مقدمه: اسپرم‌زایی به شدت به متابولیسم انرژی وابسته است و اسپرماتوژنز بسیار حساس به ترکیباتی می باشد که با متابولیسم انرژی میتوکندری و کنترل تنفس سلولی تداخل دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش فعالیت ورزشی به همراه سلول های بنیادی بر بیان برخی ژن های مؤثر در بیوژنز میتوکندریایی موش‌های آزواسپرمی شده با بوسولفان بود.

روش کار: در این مطالعه تجربی، 30 سر رت 8 هفته‌ای انتخاب و پس از القاء مدل آزواسپرمی به صورت تصادفی به 6 گروه؛ سالم، شم، آزواسپرمی، آزواسپرمی+ورزش، گروه آزواسپرمی+سلول و گروه آزواسپرمی+سلول+ورزش تقسیم شدند. یک ماه بعد از ایجاد مدل، یک میلیون سلول بنیادی، یک بار به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران هر موش پیوند زده شد. تمرین شنا به صورت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام گرفت. ژن‌ها با روش Real time-PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده گردید. کلیه محاسبات با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS/23و در سطح معنی‌دار 05/0P≤ انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای مدل آزواسپرمی سبب کاهش بیان ژن‌های SIRT1و AMPK بافت بیضه شد که تمرین ورزشی در ترکیب با سلول‌درمانی سبب افزایش بیان ژن‌های SIRT1و AMPK بافت بیضه در موش‌های مدل آزواسپرمی شد.

نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بیانگر آن است که فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا با شدت پایین در مهار آثار ناشی از بیماری‌های ناباروری از طریق حفظ و توسعه بیوژنز میتوکندری در بهبود فرایند اسپرماتوژنز کمک شایانی می-کند.

کلیدواژه‌ها

شنا؛ SIRT1؛ AMPK؛ آزواسپرمی

مراجع