بررسی جامعه شناختی بحران استان خوزستان مورد سالهای 1384 تا 1400

سیاست‌پژوهیِ اسلامی‌ایرانی

دوره 1، شماره 4، اسفند 1401، صفحه 217-258   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عاطفه موسوی امیر آباد^{* 1}؛ بهمن رحیمی²؛ محمد ترابی³

¹دانشجوی دکتری ،گروه جامعه شناسی سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

²گروه امنیت ملی ، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران

³استادیار گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

چکیده

چکیده

استان خوزستان از سال 1384 با یک جریان تازه برخاسته فرهنگی، امنیتی، سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی مواجه گردید. در این مقاله تلاش شد، مهم ترین عوامل بحران خوزستان مورد بررسی قرار گیرد.

محققین با رویکرد آمیخته، ضمن بهره گیری از اسنادو نظر 5 تن از خبرگان عوامل بحران را احصاء و بعد از تدوین و توزیع پرسش نامه نقاط قوت، ضعف ، فرصت و تهدید را احصاء و براساس آن راهبردهای مقابله ای ارائه نمودند.

ترویج و صیانت از گفتمان فرهنگی، کارآمدسازی نظام اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی و مقابله با گروه‌های تروریست به‌عنوان راهبرد، هم‌گرایی قومی و مذهبی و مدیریت آب به‌عنوان راهکار، هم‌افزایی دستگاه‌های مسئول، انسجام و همبستگی اقوام، اختصاص درصدی از فروش نفت، رصد جریان ضد امنیتی به‌عنوان شاخص‌های ارزیابی و میزان وابستگی به مذهب شیعه، میزان بکار گیری نیروهای استان، کاهش اقدامات تروریستی به‌عنوان شاخص‌های عملکردی احصاء گردید.

جنس بحران خوزستان ، از جنس ترکیبی است. موضوعی که بازیگران موثر و ذی مدخل با طراحی ترکیبی فارغ از اقدامات سخت، تمرکز خود را بر اقدامات نرم گذاشته اند، مساله ای که نیازمند برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای محدودیت و در نهایت توقف آن است. حل نمودن بسیاری از عوامل موصوف یا کم کردن آثار و تبعات آن در کنار مرتفع نمودن مشکلات اقتصادی، باعث کاهش اقدامات سخت و در نهایت کاهش پدیده تغییرات مذهبی می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

بحران؛ امنیت؛ خوزستان؛ راهبرد

مراجع