تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 10,005 |
تعداد مقالات | 83,629 |
تعداد مشاهده مقاله | 78,550,072 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,686,529 |
کنترل بیماری پوسیدگی رایزوکتونیایی ریشه فلفل دلمه ای در گلخانه با استفاده از قارچکش های شیمیایی و زیستی | ||
گیاهپزشکی کاربردی | ||
دوره 11، شماره 1، شهریور 1401، صفحه 19-27 اصل مقاله (789.4 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/plant.2022.699325 | ||
نویسندگان | ||
مریم شیرمحمدی1؛ عزت اله صداقت فر* 2؛ رضا حجازی3؛ هادی رهاننده4 | ||
1دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران | ||
2استادیار، گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران | ||
3استادیار، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران | ||
4استادیار، گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، رشت، ایران | ||
چکیده | ||
فلفل دلمهای با نام علمی Capsicum annuum L.از خانواده Solanaceae است. در بین بیماریهای فلفل، پوسیدگی ریشه ناشی از قارچ Rhizoctonia solani اهمیت اقتصادی زیادی دارد. روش رایج کـنترل این بیماری، استـفاده از قارچکشهای شیمیایی است. در این مطالعه، به منظور کنترل بیماری پوسیدگی رایزوکتونیایی ریشه فلفل دلمهای، تعدادی از عوامل زیستی تجاری بر پایه قارچ Trichoderma harzianum، قارچ مایکوریز Glomus sp.، باکتریهای Bacillus وPseudomonas و سه قارچکش شیمیایی تبوکونازول، اکسیکلرورمس و مانکوزب در شرایط گلخانهای بررسی گردید. مقایسه تیمارها بر مبنای میزان کنترل بیماری شامل صفات طول بافت نکروزه، بزرگترین زخم و شاخص بیماری و بر مبنای تحریک رشد گیاه شامل صفات وزن تر بوته، ارتفاع بوته، وزن خشک ریشه و وزن خشک اندام هوایی ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تیمارها در تمامی صفات مورد بررسی در سطح 1% اختلاف معنیداری داشتند. تیمارهای شاهد منفی (فاقد بیمارگر) و قارچکش تبوکونازول از نظر صفات مورد بررسی بیشترین و تیمارهای پتابارور و مایکوروت و شاهد مثبت (دارای بیمارگر) کمترین تأثیر را داشتند. در میان تیمارهای زیستی بر اساس کمترین شاخص بیماری و کمترین طول زخم، به ترتیب ترکیب عوامل زیستی، پارسباسیل، پروبیو 96، آلکاگرین، تریکورانپی و تریکو قرار گرفتند. در بررسی صفات زراعی تیمارهای زیستی، ترکیب عوامل زیستی، پارسباسیل و پروبیو 96 بالاترین نتایج را داشتند. در مدیریت این بیماری به غیر از روش کنترل شیمیایی (تبوکونازول)، با سطح آماری نسبتاً مشابه، ترکیب پارسباسیل (SC) حاوی باکتری Bacillus velezensis strain M11-RTS و پروبیو 96 حاوی باکتری Bacillus subtilis قرار گرفتند (P≤ 0.01). | ||
کلیدواژهها | ||
فلفل؛ پوسیدگی ریشه؛ Rhizoctonia solani؛ Bacillus؛ کنترل زیستی؛ کنترل شیمیایی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 692 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 244 |