تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر بیان PTP1B در عضله دوقلو و مقاومت انسولین و گلوکز ناشتا در رت های دیابتی نوع 2

دو فصلنامه فیزیولوژی حرکت و تندرستی

دوره 3، شماره 1، خرداد 1402، صفحه 1-10   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

امین برومند¹؛ بابی سان عسکری^{* 2}؛ سقا فرج‌تبار بهرستاق²؛ امیر تقی پور²

¹کارمند

²استادیار گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

چکیده

چکیده
زمینه و هدف: مطالعه تجربی حاضر با هدف تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر بیان PTP1B در عضله دوقلو و همچنین سطوح گلوکز و مقاومت انسولین در رت های دیابتی نوع 2 انجام گرفت.
مواد و روش ها: جامعه آماری را کلیه رت های نر ویستار تشکیل داده‌اند که از بین آنها 14 سر رت 10 هفته ای با وزن 20±220 گرم خریداری شدند. در ادامه رت های مورد مطالعه تحت اثر 8 هفته رژیم غذایی پرچرب و تزریق STZ دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه مقاومتی در یک دوره تمرینات مقاومتی به مدت 8 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت کردند. نهایتا 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، سطوح ناشتایی گلوکز و انسولین و بیان PTP1B در عضله دوقلو هر دو گروه اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند.
نتایج: تمرینات مقاومتی به بهبود سطوح گلوکز ناشتا در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. مقاومت انسولین به میزان معنی داری کاهش یافت و بیان PTP1B در عضله دوقلو در گروه مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل به میزان معنی داری کاهش یافت.
نتیجه گیری: بر پایه این یافته ها، کاهش گلوکز در گروه مقاومتی را می توان به کاهش بیان PTP1B در عضله دوقلو در پاسخ به تمرینات مقاومتی نسبت داد.
کلید واژه ها: تمرین مقاومتی، بافت عضلانی، دیابت نوع 2، بیان PTP1B

کلیدواژه‌ها

کلید واژه ها: تمرین مقاومتی؛ بافت عضلانی؛ دیابت نوع 2؛ بیان PTP1B

مراجع