اثربخشی مهارت‌آموزی مبتنی بر امید درمانی گروهی بر دشواری در تنظیم هیجان و شفقت به خود در زنان میانسال متأهل افسرده

فصلنامه تحقیقات روانشناختی

دوره 14، شماره 41، بهمن 1401، صفحه 61-74   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

لیدا لیل آبادی^{* 1}؛ سید محمد طباطبایی²؛ توران نورانی قره تپه³

¹استادیار روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران مرکزی، تهران، ایران

²دانشیار روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران مرکزی، تهران، ایران.

³کارشناس ارشد روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران مرکزی، تهران، ایران.

چکیده

هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر امید درمانی گروهی بر دشواری در تنظیم هیجان و شفقت به خود در زنان میانسال متأهل 35 تا 50 سال افسرده بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل طی یک دوره دو ماهه در سال 1399 در بین زنان افسرده مراجعه کننده به خانه سلامت منطقه ۱ تهران بودند که ۳۰ نفر به روش در دسترس به دو گروه آموزش و کنترل به صورت تصادفی انتخاب شدند. آموزش امید درمانی با اقتباس از کتاب اسنایدر (2002) طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای به صورت گروهی به گروه آزمایش، آموزش داده شد. تحلیل یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر امید درمانی باعث افزایش شفقت به خود و کاهش دشواری در تنظیم هیجان افراد گروه نمونه شود. نتایج پژوهش حاکی از این است.زنانی که از شفقت به خود و مهارت دشواری در تنظیم هیجان برخوردارند بر روی امور کنترل بیشتری دارند و هر چه مشکلات روان شناختی و هیجانی زنان کمتر باشد احساس رضایت بیشتری از خود می کنند.

کلیدواژه‌ها

آموزش گروهی؛ امید درمانی؛ دشواری در تنظیم هیجان؛ شفقت به خود؛ زنان افسرده

مراجع