بررسی تطبیقی وطن در شعر محمد ماغوط و محمد تقی (ملک الشعراء بهار)1

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقاله 7، دوره 17، شماره 66، شهریور 1402، صفحه 143-176   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/clq.2023.1910660.1995

نویسنده

رحیم انصاری پور

استاد یار زبان و ادبیات عرب، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی ایلام، ایران، نویسنده مسئول

چکیده

بی شک عشق به وطن از مهم‌ترین امور مهم و مضامین حساسی است که شاعران وطن به آن می‌پرداختند و عشق به خاک و سرزمین و وطن یکی از ارکان مهم شعر شاعران به شمار می‌آید و در اعماق وجود بیشتر مردم جای دارد. حس میهن‌پرستی و وطن دوستی در طول تاریخ بشری در میان همۀ اقوام و ملل به اشکال گوناگونی رواج داشته است. محمد ماغوط از شعرا و نویسندگان و بزرگان ادبیات معاصر عربی و از پیشوایان و پایه‌گذاران شعر نثر محسوب می‌گردد. اهل سوریه است اما بخشی از عمرش را در لبنان سپری نمود. او مانند دو هم‌وطن دیگرش آدونیس و نزار قبانی سال‌ها دور از وطنش زندگی کرده است. اما ملک الشعرا بهار از برجسته‌ترین شاعران و نویسندگان، نمایندۀ فعال و مبارز چندین دورۀ مجلس شورای ملی و از سرشناس‌ترین روزنامه نگاران و رجال و روشنفکران سیاسی دورۀ مشروطه و نیمۀ نخست سلطنت پهلوی است، زندگی سیاسی او از آغاز نهضت ملی مشروطیت مانند دیگر جنبه های زندگانی او پیچیده و پر فراز و نشیب است و از جانب دیگر با آفرینش‌های علمی و ادبی او پیوندی تنگاتنگ دارد. هر دو شاعر تحت تأثیر شرایط بد جامعه اشعار سیاسی و وطنی خویش را سروده‌اند با سرودن اشعار وطنی، حس وطن دوستی مخاطبان را تحریک می‌کردند و بذر نفرت از دشمنان را در دل آنان می‌کاشتند هردو شاعر در دوره‌های سخت استعمار، فقر، محرومیت، فساد، ظلم، زندگی خویش را آغاز نمودند و هر دو از اوضاع سیاسی حاکم زمان خود شرایط مشابهی داشتند.

کلیدواژه‌ها

محمد ماغوط؛ ملک الشعرا (بهار)؛ شعر

مراجع