پایداری زیست شهری در سایه فرهنگ آپارتمان نشینی(مورد مطالعه:شهر مشهد )

فصلنامه علمی و پژوهشی نگرش های نو در جغرافیای انسانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 اسفند 1401

نوع مقاله: مقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه

نویسندگان

علیرضا کول¹؛ علیرضا اسماعیلی^{* 2}؛ رحمت اله امیر احمدی²

¹دانشجوی دوره دکتری تخصصی جامعه شناسی،واحد آزاد شهر،دانشگاه آزاد اسلامی،آزادشهر،ایران

²استادیار گروه جامعه شناسی،واحد آزادشهر،دانشگاه آزاداسلامی،آزادشهر،ایران.

چکیده

پایداری زیست شهری در گرو تامین رفاه نسبی،مشارکت شهروندان،افزایش آگاهی اجتماعی برای همه اعضای جامعه است.هدف پژوهش حاضرحفظ و پایداری زیست شهری در سایه فرهنگ آپارتمان نشینی در شهر مشهد می باشد که با روش تحقیق آمیخته دنیال گردیده است.جامعه آماری در بخش کیفی پژوهش،به تعداد18نفرتا سرحداشباع نظری با روش نمونه گیری هدفمند در مناطق 2و9 شهری با انجام مصاحبه های باز پاسخ و نیمه ساختاریافته دنبال و در بخش کمی با حجم نمونه 384 خانواری،در مناطق سیزده گانه شهر مشهدبا روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و انتخاب تصادفی نمونه ها مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج حاصل ازبخش کیفی پژوهش بصورت محتوایی وبه شکل کدگذاری(باز–محور-انتخابی)توسط نرم افزارMAXQDA،منجربه کشف مقولات اعتماد اجتماعی،تعهد اجتماعی،روابط اجتماعی،همکاری اجتماعی،سبک زندگی نوین،احساس امنیت اجتماعی،تنوع فرهنگی و رعایت حقوق زندگی جمعی گردیده است که دربخش کمی درقالب پرسشنامه ساختارمندمحقق ساخته،داده ها جمع آوری و توسط نرم افزارهای spssوLisrelمورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته اند.در نهایت باتوجه به تحلیل داده هاوآزمونهای آماری و بررسی مدل پژوهش می توان بیان داشت که میان بهبود شرایط زندگی در محیط جمعی( فرهنگ آپارتمان نشینی)و پایداری زیست شهری رابطه معناداری وجود دارد.یعنی افزایش و کاهش هرکدام ازمقولات،میزان بهره وری زندگی آپارتمانی رادر همسویی با پایداری زیست شهری افزایش یا کاهش می دهد.بنابراین بهبود و بالا بردن سطح فرهنگ زیستی درمحیط آپارتمانی راهبردمناسبی جهت افزایش پایداری زیست شهری می باشدوبالعکس.لذا دلالت های این پژوهش،لزوم توجه به مقولات فرهنگ آپارتمان نشینی و اتخاذسیاست های موثرجهت تقویت و بهبودفرهنگ آپارتمان نشینی درراستای حفظ پایدارزیست شهری رادو چندان می نمایدوازاولویت های اساسی محسوب می گردد.

کلیدواژه‌ها

پایداری زیست شهری؛ آپارتمان نشینی؛ فرهنگ؛ فرهنگ آپارتمان نشینی؛ رعایت حقوق زندگی جمعی