بررسی پیامدها ی فرهنگی و مدیریتی در زندگی عشایر ایران

مطالعات ایلات و عشایر

دوره 13، شماره 1، شهریور 1402، صفحه 1-29   

نویسندگان

عزت الله کیانی^{* 1}؛ آرش جمال منش²؛ سید احسان ظهوری²

¹استادیار، گروه مدیریت دولتی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شوشتر ، ایران

²استادیار، گروه مدیریت دولتی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شوشتر ، ایران.

چکیده

کوچ نشینی کهن ترین شیوه زیست بشر است که پابرجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگ ترین جاذبه های این شیوه معیشت است و همین شیوه خاص زندگی سبب شده ایلات و عشایر «دیدنی ترین جاذبه عصر تکنولوژی» لقب بگیرند. عشایر به شیوه ای جذاب و باورنکردنی طی قرن ها وسال های طولانی اقدام به حفظ سنن و آداب و رسوم گذشته خود نموده اند و این اصالت به جاذبه ای برای صنعت گردشگری تبدیل شده است.
مسکن عشایر و نوع زندگی آن ها، زبان و موسیقی، غذاهای محلی، صنایع دستی، رقص و لباس های محلی به همراه آیین های به جای آوردن جشن های عروسی و محلی از مهم ترین جاذبه های ایلات و عشایر است. بارزترین مشخصه ایلات و عشایر شیوه زیست آنان است که بر خلاف یک جا نشینان روستایی و شهری, در کوچ و نقل و انتقال دایمی سیاه چادرها و رمه های خود هستند. عشایر کوچ رو که یکی از جاذبه های مهم گردشگری فرهنگی به شمار می آیند در همه نقاط ایران, در حوزه های غرب و جنوب غرب, شرق و جنوب شرق, شمال غرب, شمال شرق و مرکزی ایران ایلات و عشایر پراکنده شده اند.

کلیدواژه‌ها

ایلات؛ تکنولوژی؛ گردشگری؛ آداب و رسوم

مراجع