اثر پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن برکاهش اثرات آب شور در اراضی گندم نان (Triticum aestivum L.)

دوفصلنامه ی علوم به زراعی گیاهی

دوره 12، شماره 1، مرداد 1401، صفحه 122-138   

شناسه دیجیتال (DOI): 10.2./jpps.2022.700299

نویسندگان

زهرا الباجی¹؛ سید کیوان مرعشی^{* 2}

¹دانش‌آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

²گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

چکیده

این تحقیق، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلدانی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه، شامل شوری آب آبیاری بصورت آبیاری با آب معمولی (0.4)(شاهد) و با شوری 4 و 8 دسی زیمنس بر متر و پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن شامل عدم پیش تیمار و پیش تیمار بذر در محلول 25 و 50 میلی مولار بود. در این آزمایش، صفات تعداد سنبله در گلدان، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبلچه، وزن هزار دانه، وزن خشک ریشه، عملکرد دانه و پروتئین دانه مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق اثر شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن برکلیه صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. اثر متقابل شوری آب آبیاری و پراکسید هیدروژن بر صفات مورد مطالعه بجز تعداد دانه در سنبلچه و پروتئین دانه معنی دار شد. بیشترین ماده خشک ریشه (0.95 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (7.49 گرم در گلدان) در شرایط عدم وجود تنش و کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین ماده خشک ریشه (0.82 گرم در گلدان) و عملکرد دانه (3.17 گرم در در گلدان) در شرایط شوری 8 دسی زیمنس بر متر و عدم کاربرد پرکسید هیدروژن حاصل گردید. بیشترین درصد پروتئین دانه (14.25 درصد) در شرایط کاربرد 50 میلی مولار پراکسید هیدروژن و کمترین درصد پروتئین (11/05 درصد ) در شرایط عدم وجود شوری حاصل شد. بطورکلی کاربرد پراکسید هیدروژن می‌تواند در افزایش عملکرد کمی و کیفی گندم مؤثر واقع شود و این می‌تواند مورد توجه محققین و زارعین قرار گرفته و پیشنهادنیز گردد.

کلیدواژه‌ها

پراکسید هیدروژن؛ شوری آب آبیاری؛ گندم؛ عملکرد دانه

مراجع