مطالعه شیوه‌های بازنمایی مفهوم«خدا» در ساحت شعر و اندیشه «حافظ»

عرفان اسلامی

دوره 20، شماره 75، فروردین 1402، صفحه 296-314   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مطلب غفاری¹؛ رضا حیدری نوری^{* 2}؛ منیژه فلاحی³

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران. نویسنده مسئول: [e-mail]

³استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.

چکیده

حافظ شاعر اندیشه­وری است که علاوه بر بیان تجربه­های عاطفی و احساسی، به دنبال بیان معنی و حقیقت این تجربه­ها و تأملات معنوی خود درلابه لای اشعارش می­باشد و می­توان ژرف­ساختی معرفتی را در کاربرد واژگان هستی­شناسانه « خدا ، انسان ، ملکوت ، جهان و ... » در شعر و اندیشه او جست وجو و کشف­کرد. در این میان ، واژه و مفهوم «خدا»  از پربسامدترین مفاهیم کلیدی دیوان حافظ است. این تحقیق به شیوه توصیفی-تحلیلی درصدد پاسخ به این پرسش است که : «خدا» در شعر و اندیشه حافظ چه معنا یا مفاهیمی دارد؟ یافته­ها حاکی از آن است که: اندیشه و نگاه معرفتی  حافظ در فضایی «خدامحورانه» طرح می­شود این نگاه معرفتی از قرآن و متون عرفانی متأثر است و کهن­الگوی داستان آفرینش و ماجرای خلقت و هبوط حضرت  آدم دستمایه نگره و انگاره حافظ به حقیقت جهان هستی است  اما نحوه، رنگ و جنس  نگرش خداباورانه در شعر او یکدست نیست و می­توان مصادیق پرشماری برای رویکردهای عامیانه، عابدانه، وحدت وجودی، شهودی و... در دیوان او ارائه­کرد و زمینه­هایی از اندیشه­های رایج در آن روزگار را  _ از قبیل: کلام اشعری ، نگاه جبرگرایانه، اندیشه­های صوفیانه و کلامی و…_ در شعر خواجه سراغ­گرفت و نشان­داد اما نگرش او غالباً شخصی ، ابتکاری و مستقل می­نماید و رویکرد «عاشقانه و دوستانه» از حضور معنادارتری در فحوای شعرش برخوردار است.

کلیدواژه‌ها

مفهوم خدا؛ انسان؛ شعر و اندیشه حافظ؛ معناشناسی

مراجع