تحلیل زیبایی شناسی سماع و موسیقی آفرینش در نگاه مولانا

زیبایی‌شناسی ادبی

دوره 13، شماره 54، اسفند 1401، صفحه 207-224   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

سعید رضائی¹؛ محمدرضا اسعد^{* 2}؛ fatemeh Gharemani²

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبـیات فارسی، واحد اراک،دانـشگاه آزاد اسـلامی، ، اراک، ایران.

²استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی،واحد اراک،دانشگاه آزاد اسلامی،اراک،ایران.

چکیده

موسیقی در اساطیر ملل مختلف، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این علم به مثابة یکی از بخش‌های حکمت نظری، بواسطة همسانی در ادراکات شهودی و درونی، بعد متافیزیکی، خطاناپذیری و ...، با عرفان ادبی، پیوندی ناگسستنی دارد. بسط مفهومی موسیقی از همین جا نشأت گرفت که منجر به رهایی از فضای مونولوگ و تک‌بعدی و سوق یافتن به موسیقی روح کیهانی گردید که تدریجاً در عرفان نیز رسوخ کرد و قوت گرفت. ادراک از موسیقی که تجلی ساز سماع عارفانه بوده و رستاخیز عوالم و حالت های روحانی سالک است یک موسیقی افلاکی و کیهانی را نمایان شده وبعد شهودی پیدا می کند و مستقیما با عواطف و احساسات را درگیر می کند. مولوی نگاه بسیار زیبایی شناسانه ای از دریافت موسیقی دارد و چون در دریافت های باطنی در مرتبه بالایی از واردات قلبی بوده و به بیان دیگرنمادی از همه نظام ها و عرف ها و عادت ها را داراست ارتباط میان نگاه او و تفکراتش با موسیقی کیهانی این مهم را نمایان می کند.

کلیدواژه‌ها

کلید‌واژه: شهود؛ موسیقی؛ اساطیر؛ مولوی؛ سماع

سایر فایل های مرتبط با مقاله

تحلیل زیبایی‏شناسی سماع و موسیقی آفرینش در نگاه مولانا.docx

تحلیل زیبایی‏شناسی سماع و موسیقی آفرینش در نگاه مولانا.docx

مراجع