بررسی اثر نا‏رسایی در مولفه‏های کنش‏های اجرایی حسابرسان بر قضاوت اخلاقی آنان

پژوهش های مالی و رفتاری در حسابداری

دوره 2، شماره 4 - شماره پیاپی 7، اسفند 1401، صفحه 1-19   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/fbra.2023.1980604.1183

نویسندگان

ریحانه حقیقی¹؛ محمد علی باقرپور^{* 2}؛ علی غنایی³؛ محمد رضا عباس زاده⁴

¹دکتری حسا بداری، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

²دانشیار، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

³دانشیار، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

⁴دانشیار، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

هدف از این مقاله بررسی اثر نارسایی در مولفه‏های کنش‏های اجرایی(خود مدیریتی زمان، خود سازماندهی، خودکنترلی/ بازداری و خود انگیزشی) حسابرسان بر قضاوت اخلاقی آنان می‏باشد. مطالعه از لحاظ هدف کاربردی، از نوع توصیفی و با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه شامل اعضای حسابرسان مستقل بوده که بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه مرتبط با روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه‏ها تعیین(تعداد 120 نفر تعیین و 70 نفر پرسشنامه را تکمیل کرده) شده است. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های استاندارد دارای طیف لیکرت استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده و نیز آزمون فرضیه‌ها، در قالب تحلیل توصیفی و آمار استنباطی با به‌‌‌کارگیری مدل‌یابی معادلات ساختاری (SEM) به روش حداقل مربعاتِ جزئی (PLS) صورت گرفت. نتایج نشان می‏دهد نارسایی در مولفه‏های خود سازماندهی(حل مساله) و خود کنترلی(بازداری رفتاری) اثر منفی بر قضاوت اخلاقی حسابرس دارد. از آن جهت که نارسایی در مولفه‏های مذکور(خود سازماندهی و خود کنترلی) بر حافظه(در بازیابی اطلاعات و رویه‏های مربوط به کار)، توجه و عملکرد اثر منفی داشته باشد و ضعف در موارد مذکور می‏تواند بر کیفیت قضاوت اخلاقی اثر منفی داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

خود مدیریتی زمان؛ خود سازماندهی؛ خود کنترلی؛ خود انگیزشی؛ قضاوت اخلاقی حسابرس

مراجع