چالش های فقهی حق بر سلامت با تأکید بر سازمان بهداشت جهانی

فقه و مبانی حقوق اسلامی

مقاله 2، دوره 15، شماره 3، آذر 1401، صفحه 29-44   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.3495/jiil.2022.1945267.1614

نویسندگان

سیاوش اصلانی¹؛ میر سجاد سید موسوی^{* 2}؛ علی حاجی پور کندرود³

¹دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

²استادیار گروه علوم پایه، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز،تبریز، ایران.(نویسنده مسؤول)

³استادیار گروه حقوق، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی،ارومیه، ایران[e-mail]

چکیده

از آنجا که سلامت و بهداشت به طور مستقیم با رفاه و کرامت انسانی در ارتباط است، همواره به عنوان یکی از عوامل اصلی در ارزیابی توسعه یافتگی جوامع محسوب می شود. مراجعه به منابع اسلامی از جمله آیات، روایات و کتب فقهی نشان می دهد که دین مبین اسلام نیز تأکیدات فراوانی بر لزوم حفظ و ارتقای سلامت افراد دارد. سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک سازمان بین المللی عام و تخصصی در بسیاری از مأموریت‌ها و اهداف خود در زمینه بهداشت انسانی کامیاب بوده است در بعد فقهی، حق بر سلامت و حیات افراد در طول دیگر حقوق و حاکم بر آنهاست. شناخت موانع فقهی حق بر سلامت در منابع اسلامی و سازمان بهداشت جهانی، سازمان های ارائه دهنده حقوق سلامت را در بهبود و تقویت ارائه خدمات سلامت به آحاد جامعه یاری خواهد نمود. مقاله حاضر با تبیین موانع تضمین این حق از منظر اسلام با تأکید بر سازمان بهداشت جهانی بر ضرورت تحقق هدف مذکور تأکید دارد. سؤالاتی که در این مقاله به آنها پاسخ داده شده این است که اولاً دیدگاه اسلام نسبت به سلامت چیست؟ و ثانیاً در سازمان بهداشت جهانی حق بر سلامت در چه اسنادی و چگونه مورد شناسایی قرار گرفته است؟ روش تحقیق این پژوهش نیز از نوع توصیفی-تحلیلی است و نحوه گردآوری اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه ای است.

کلیدواژه‌ها

حق بر سلامت؛ سازمان بهداشت جهانی؛ حقوق بشر؛ تضمین سلامت

مراجع