اثر تمرین استقامتی و مصرف عصاره گیاه گزنه بر شاخص های ایمنی و التهابی موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

نشریه فعالیت بدنی و تندرستی

دوره 1، شماره 4، دی 1401، صفحه 59-70   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pah.2023.1979691.1032

نویسندگان

پویا میرزایی¹؛ خالید محمدزاده سلامت^{* 2}

¹1- کارشناسی ارشد، فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد واحد سنندج، سنندج، ایران

²گروه تربیت بدنی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

چکیده

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی و مصرف عصاره گزنه بر شاخص های ایمنی و التهابی موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
روش: 70سر موش‎ صحرایی نر نژاد اسپراگ-داولی به طور تصادفی به 7 گروه 10 سری شامل، 1- کنترل سالم 2- کنترل دیابتی 3- گزنه 4- مِتفورمین 5- تمرین 6- گزنه+ تمرین 7- مِتفورمین+تمرین تقسیم شدند. گروه های 3و 6 عصاره گزنه و 4 و 7 مِتفورمین را به مدت چهار هفته دریافت نمودند؛ گروه های 5تا7 در همین مدت تمرین استقامتی انجام دادند. درپایان دوره تیمار، نمونه خونی موش ها جهت اندازه گیری سلول های ایمنی، پروتئین واکنشی-C (CRP)، اینترلوکین(IL)-6، IL-2، IL-6، IL-8 و فاکتور نکروز توموری (TNF-α) جمع آوری گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که گروه های گزنه، تمرین و گزنه+تمرین کمترین تعداد نوتروفیل را نسبت به گروه کنترل دیابتی داشتند. تعداد بازوفیل ها در گروه متفورمین و تعداد لنفوسیت ها در گروه های گزنه و گزنه+ تمرین به طور معناداری کمتر از گروه کنترل دیابتی بود. غلظت CRP و IL-6 نیز تنها در گروه گزنه+ تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی به طور معناداری کمتر بود. همچنین IL-2 و TNF-α تمام گروه های درمان نسبت به گروه کنترل دیابتی مقادیر کمتر و معناداری نشان دادند(0.05< P).
نتیجه گیری: با توجه به این نتایج می توان استنباط کرد استفاده از گیاه گزنه هنگام تمرین هوازی از راه کاهش التهاب سیستمی و نیز تقویت عملکرد ایمنی موجب بهبود وضعیت بیماران دیابتی می گردد.

کلیدواژه‌ها

دیابت نوع 2؛ گیاه گزنه؛ تمرین ورزشی؛ التهاب سیستمی؛ سیستم ایمنی

مراجع