پیش‌بینی بخشش براساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی‌خود در زنان شاغل

پژوهش های کاربردی در علوم رفتاری

دوره 10، شماره 36، شهریور 1397، صفحه 26-38   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

لیلا بهادری^{* 1}؛ شهرزاد ریگی²

¹دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال Email:[e-mail]

²دانشجوی کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمالEmail: [e-mail]

چکیده

چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور پیش‌بینی بخشش براساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود انجام شد. روش: روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان شاغل شهر تهران که از میان آنها 210 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس بخشش (گذشت) هارتلند (HFS)، مقیاس تنظیم هیجانی، و پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و ضریب همبستگی و رگرسیون چند‌متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که بین مؤلفه‌های تمایزیافتگی خود با بخشش رابطه معنی‌داری وجود دارد (01/0>p). همچنین بین تنظیم هیجان و بخشش رابطه معنادار وجود دارد (01/0>p). نتایج تحلیل رگرسیونی در سطح (01/0>p) نشان داد مؤلفه‌های تمایزیافتگی قادر به پیش‌بینی 52 درصد از و مؤلفه‌های تنظیم هیجان  قادر به پیش‌بینی 37 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی بخشش می‌باشند. نتیجه‌گیری: بخشش بر اساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود قابل پیش‌بینی است.
کلیدواژه‌ها: بخشش، هیجان، تنظیم هیجان، تمایزیافتگی، تمایزیافتگی خود.

کلیدواژه‌ها

کلیدواژه‌ها: بخشش؛ هیجان؛ تنظیم هیجان؛ تمایزیافتگی؛ تمایزیافتگی خود