طراحی، ساخت و ارزیابی ماشین قابل‌حمل برداشت گل محمدی

فصلنامه پژوهش های علوم کشاورزی پایدار

دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 9، خرداد 1402، صفحه 19-32   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/sarj.2023.1980471.1121

نویسندگان

محمد یونسی الموتی^{* 1}؛ امید رضا روستاپور²

¹دانشیار موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، استان البرز، ایران

²دانشیار مرکز آموزش عالی امام خمینی (ره)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، استان البرز، ایران

چکیده

گل محمدی با نام علمی Rosa damascena از مهم‌ترین انواع گل‌های رز در دنیا و از مشهورترین گیاهان در تاریخ باغبانی است. زمان برداشت گل محمدی، از اوایل اردیبهشت تا اواخر خرداد ماه و قبل از طلوع آفتاب در هوای خنک بامدادی است. در این تحقیق نسبت به طراحی و ساخت دستگاه برداشت گل محمدی قابل حمل توسط کارگر اقدام شد. این دستگاه شامل تیغه برش، لوله مکش، موتور مکنده بنزینی، شاسی، کوله پشتی و واحد جداساز سیکلونی می‌باشد. کلیه تجهیزات از جمله موتور و سیکلون بر شاسی نصب می‌شود و توسط کارگر قابل حمل است. گل‌ دقیقاً از زیر نهنج توسط تیغه رفت و برگشتی بریده شده و توسط مکش ایجاد شده توسط موتور مکنده، وارد لوله مکش و سپس به واحد جداساز سیکلونی انتقال می‌یابد. در نهایت گل از طریق لوله خروجی سیکلون به کیسه برزنتی منتقل و در آن جمع‌آوری خواهد شد. ارزیابی دستگاه با استفاده از طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و سه تکرار در دشت گل لایزنگان داراب انجام شد. تیمار‌ها شامل تغییرات دور موتور در سه سطح 900، 1200 و 1500 دور در دقیقه بود. در هر یک از تیمارها پارامتر‌های سوخت مصرفی و زمان مصرفی برای انجام عملیات برداشت اندازه‌گیری شد. تیمار شاهد، برداشت با دست توسط کارگر در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج ارزیابی، با افزایش دور موتور علی‌رغم افزایش مصرف سوخت، زمان مفید برداشت کاهش یافت. همچنین کاهش زمان برداشت در حداکثر دور موتور نسبت به برداشت دستی و برداشت در دو سطح دیگر دور مشاهده شد.

کلیدواژه‌ها

گل محمدی؛ برداشت مکانیزه؛ دستگاه قابل حمل؛ سوخت مصرفی؛ زمان برداشت

مراجع