اثریک جلسه فعالیت درمانده ساز بر شاخص‌های عملکردی قلبی- تنفسی در مردان جوان غیرفعال

نشریه فعالیت بدنی و تندرستی

دوره 2، شماره 1 - شماره پیاپی 5، اردیبهشت 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pah.2023.1985184.1040

نویسندگان

ابراهیم احمدیان حیران^{* 1}؛ معرفت سیاهکوهیان²؛ رضا فرضی زاده²؛ محمد قادری³

¹فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،محقق اردبیلی،ایران

²فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، محقق اردبیلی، ایران

³گروه تربیت بدنی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران

چکیده

هدف: سبک زندگی غیر فعال با عملکرد قلبی تنفسی ناکارامد ارتباط دارد. هدف از انجام تحقیق مقایسه تغییرات شاخص های عملکردی قلبی تنفسی جوانان غیرفعال در طی یک جلسه فعالیت درمانده ساز بود.
روش‌: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان غیرفعال با میانگین سنی 1.86± 22.07 سال و قد 5.63± 173.17وزن 11.24± 70 توده بدنی 3.61± 23.32) دانشگاه محقق اردبیلی بودند. که از این میان 28 نفر جوان غیر فعال بصورت در دسترس بعنوان آزمودنی تحقیق انتخاب شدند.آمادگی قلبی- تنفسی افراد با استفاده از آزمون هوازی درمانده ساز با شدت 75 تا 85 درصد حدااکثر ضربان بیشینه سنجیده شد. شاخص های قلبی- تنفسی بوسیله دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری شد.
یافته‌ها: یافته های این پژوهش نشان داد که یک جلسه تمرین وامانده ساز در مقادیر شاخص های قلبی و تنفسی، (ضربان قلب(RR)، معادل تهویه های اکسیژن بیشینه (EQO2)، معادل تهویه ای دی اکسید کربن (EQCO2،) حجم جاری(VT) و تهویه ریویVE)) فشار سهمی دی اکسیدکربن بازدمی(PETCO2) فشار سهمی اکسیژن بازدمی(PETO2)) در طی مراحل مختلف پیش ازفعالیت، آستانه هوازی،استراحت فعال و آستانه بی هوازی تفاوت معنا دار وجود دارد (0.05>P).
نتیجه‌گیری:  با توجه به نتایج بدست آمده، یک جلسه فعالیت از نوع درمانده ساز که موجب تغییرات افزایشی در مقادیر شاخص های قلبی - تنفسی و عملکردی قلب می شود و می تواند معیار مناسبی جهت برآورد آمادگی قلبی تنفسی در دانشجویان کم تحرک باشد.

کلیدواژه‌ها

قلبی تنفسی؛ معادل تهویه اکسیژن؛ معادی تهویه ای دی اکسیدکربن

مراجع