بررسی دعوی ورود و جلب ثالث در حقوق ایران و آمریکا (فدرال)

مجله پژوهش های فقه و حقوق اسلامی

دوره 19، شماره 71، خرداد 1402، صفحه 80-89   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/ijrj.2023.702560

نویسندگان

علیرضا ستوده^{* 1}؛ علی پورجواهری²؛ علی جمادی²؛ داریوش بابایی²

¹دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج، ایران.

²استادیار گروه حقوق، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج، ایران.

چکیده

هر دعوایی دو طرف دارد، خواهان و خوانده اصلی دعوا؛ شاید کسانی هم مانند وکیل، وصی، قیم، ورثه یا قائم‌مقام هم در دعوا نقش داشته باشند اما آنها هم در واقع به تبع همان خواهان و خوانده اصلی وارد دعوا می‌شوند. اگر غیر از خواهان و خوانده اصلی (وابستگان آنها)، شخص دیگری هم در دعوا ذی‌نفع باشد، باید با عنوان «ثالث» وارد دعوا شود؛ «ورود ثالث» یا «جلب ثالث» دارای مقررات خاصی خواهد بود. نتایج این تحقیق نشان داد که در حقوق ایران در مواد قانونی مربوط به دعوای جلب ثالث، شرایط اقامه دعوای مذکور ذکر نشده است. ولی دو شرط مرتبط و یا هم منشا وجود دارد. قانون گذار آمریکا برای اقامه این دعاوی سه شرط عمل و یا واقعه حقوقی مشترک، امر مشترک حکمی یا موضوعی و داشتن نفع در موضوع اصلی را برای اقامه این سه دعوا پیش بینی کرده است که این شروط قانون فدرال آمریکا با قانون آیین دادرسی ایران مشابه است. درباره وارد ثالث وضع کمی متفاوت است. وارد ثالث را همواره نمی توان خوانده محسوب کرد که این امر هم در آیین دادرسی مدنی ایران و هم در قانون فدرال آمریکا اثبات شده است.

کلیدواژه‌ها

ورود ثالث؛ جلب ثالث؛ حقوق ایران؛ قانون آیین دادرسی مدنی فدرال آمریکا؛ طرح دعوی کیفری

مراجع

- احمدی، خلیل (1397)، تاملی در دعوای جلب شخص ثالث در حقوق ایران و قواعد آیین دادرسی مدنی فدرال آمریکا، مجله پژوهش های حقوق تطبیقی، دوره 22، شماره 3.

- اسدزاده طالعی، سیمین؛ داور، منوچهر (1395)، مطالعه تطبیقی دعوای متقابل در حقوق ایران و ایالات متحده آمریکا، فصلنامه تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری، شماره 30.

- بهرامی، بهرام (1389)، بایسته های ادله اثبات، دعاوی حقوقی و کیفری، علمی، تطبیقی و کاربردی منطبق با سر فصل ادله اثبات دعوی، تهران: نگاه بینه.

- جعفری مجد، محمد (1391)، احکام دعوی جلب ثالث در دیوان عدالت اداری، دو فصلنامه علمی و پژوهشی دانش حقوق مدنی، شماره دوم.

- حسن زاده، مهدی (1390)، مهلت اقامه دعوای اضافی؛ حقوق اسلامی، سال هشتم، شماره 29.

- حسن زاده، مهدی؛ رمضانی، سارا (1394)، تحلیل جلب ثالث تقویتی و مقایسه آن با شهادت، پژوهش های حقوق خصوصی و کیفری، شماره 26.

- سخی، مرضیه (1389)، طواری ناشی از دخالت اشخاص ثالث در دادرسی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی.

- صابر، محمود؛ خلیق آذر، سمیه (1396)، مداخله شخص ثالث در دادرسی کیفری؛ جلوه ها و موانع، مطالعات حقوق کیفری و جرم شناسی، دوره 4، شماره 2، پیاپی 9، ص 227-248.

- عزیزی، علیرضا (1388)، پیشینه و مبانی حمایت از بزه دیده و متهم در فرایند دادرسی کیفری، فصلنامه حقوقی گواه، شماره 14.

- غمامی، مجید (1383)، دعوای متقابل، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، شماره 66، ص 225.

- مرادخانی، احمد (1395)، شرایط گواهان در فقه فریقین (باتوجه به قانون)، فصلنامه پژوهش­های فقه و حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، دوره 12، شماره 43، بهار 1395، ص 145-164.

- هرمزی، خیرالله (1395)، دعوای ورود ثالث تبعی در حقوق ایران و فرانسه، دو فصلنامه علمی و پژوهشب دانش حقوق مدنی، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 10.

- Gunter, Justin P (2013), "Dual standards for third-party intervener’s: distinguishing between public-law and private-law intervention." Vend. L. Rev. 66.

- Potthast, Catherine (1982), "Criminal Law —Constitutional Law— Intervention — Media May Intervene in Criminal Cases to Contest Orders Restricting Publicity". News American v. State, 294 Md. 30, 447A.2d 1264.

- Robin Effron, the Shadow Rules of Joinder, 100 Geo. L. J. 759, 2011-2012.

-  Shreve, Gene R (1979), "Questioning Intervention of Right--Toward a New Methodology of Decision-making." Nw. UL Rev. 74.