بن مایه های وحدت اسلامی در شعر معاصر عربی

فصلنامه مطالعات قرآنی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 22 خرداد 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/qsf.2023.1981596.2998

نویسندگان

فاروق نعمتی^{* 1}؛ علی احمدی²

¹عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور

²عضو هیئت علمی پیام نور

چکیده

در ترجمة قرآن، مترجم باید آگاهی کامل از قواعد زبان عربی، به خصوص قواعد نحو داشته باشد تا به طور صحیح جایگاه کلمات را تشخیص دهد و بر اساس آن کلمات را به فارسی ترجمه کند. با توجه به تفاوتهایی که میان ساختار جملات در زبان عربی و فارسی وجود دارد به ناچار مترجم باید دست به تغییراتی در ساختار نحوی جملات بزند. در برخی موارد، تغییرات غیر ضروری منجر به تحریف و دور شدن از متن اصلی می شود. آنتوان برمن، به عنوان یک نظریه پرداز در زمینه نقد ترجمه، تغییر در ساختار نحوی جملات متن مبدأ را نوعی تحریف می داند. از آنجا که قرآن متن دقیق و حساسی است، لذا باید ترجمه هایی که از این کتاب آسمانی می شود بررسی شود تا از هر گونه تحریف پیراسته شوند و بیشترین مطابقت را با متن اصلی داشته باشند. در این پژوهش، ترجمه مهدی الهی قمشه ای از جزء سی قرآن با توجه به اولین معیار تحریف آنتوان برمن یعنی عقلایی سازی که مربوط به ایجاد تغییر در ساختار نحوی جملات است، بررسی شده است. در نتیجه این تحقیق، اگرچه مواردی از عقلایی سازی مانند جا بجایی اجزای جمله، تبدیل اسم به فعل، فعل به اسم و حذف تاکیددر ترجمه الهی قمشه ای یافت می شود اما در کل ترجمه ایشان، ترجمه ای وفادار به متن مبدأ می باشد.

کلیدواژه‌ها

قرآن کریم؛ الهی قمشه ای؛ ترجمه قرآن کریم؛ آنتوان برمن؛ عقلایی سازی