بررسی تجلی در دیوان شمس

عرفان اسلامی

مقاله 3، دوره 20، شماره 76، خرداد 1402، صفحه 41-60   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.2234/erfan.2023.703023

نویسندگان

عظیم حمزئیان^{* 1}؛ طناز رشیدی‌نسب²

¹دانشیار گروه ادیان و عرفان، دانشگاه سمنان، ایران. نویسنده مسئول: [e-mail]

²فارغ‌التحصیل دکتری عرفان و تصوف، دانشگاه سمنان، ایران.

چکیده

تجلی حق در جهان هستی، یکی از مسائل مهم عرفان اسلامی محسوب­می­شود. بنا به اعتقاد عرفا، عالَم مظهر اسماء و صفات حق است و مهمترین این ظهورات، انسان کامل است که عالی­ترین تجلی حق، در عالم است. مولوی از عرفای بزرگی محسوب­می­شود که از تجلی و ظهور حق سخن­گفته­اند. او بهترین ظهور حق را شمس تبریزی دانسته و از این رو در این اثر، از او بسیار سخن­گفته­است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، در غزلیات شمس، به بررسی اندیشه­های مولوی، دربارة ماهیت تجلی و ظهور اسماء و صفات حق پرداخته است، تا نشان­دهد که درواقع، او با نگرش عرفانی خود، دربارة ظهور اسماء و صفات حق، با توجه به احادیث قرب نوافل و فرائض، در نهایتِ توحید، به ستایش عالی­ترین تجلی حق، پرداخته­است.

کلیدواژه‌ها

عرفان نظری؛ تجلی اسماء و صفات؛ مولوی؛ دیوان شمس؛ انسان کامل

مراجع