جلوه‌هایی از درون‌مایه‌های عرفانی در اشعار وحشی بافقی باتأکیدبرمنظومه خلدبرین

عرفان اسلامی

مقاله 17، دوره 20، شماره 76، خرداد 1402، صفحه 331-348   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.2234/erfan.2023.703040

نویسندگان

سیده‌زهرا علوی¹؛ شراره الهامی^{* 2}؛ بدریه قوامی³؛ رضا برزویی⁴

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج ، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

²استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.نویسنده مسئول: [e-mail]

³استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

⁴استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج ،دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

چکیده

بی­تردید وحشی بافقی یکی از مشهورترین شاعران دوره صفوی است که اهمیت او در سبک خاص بیان اوست. هنرآفرینی در مضمون و بیان احساسات و عواطف شاعرانه با زبان روان و ساده وصمیمی وی را در زمره شاخص­ترین شاعران مکتب وقوع قرارداده­است. اشعاروی را از زوایای مختلف می­توان بررسی­کرد. درون­مایه­های عرفانی در اشعار وحشی بافقی به­ویژه در منظومه خلدبرین، از وجوه زیبای زبان و اندیشه­های اوست. نگارنده  با پردازش توصیفی-تحلیلی اشعاروحشی، به این نتیجه رسیده که وی  با آن همه شور و شرر عاطفی و الهام شاعرانه که داشته عشق عرفانی یکی از درونمایه­های فکری و شعری وی بوده­است. دربیشتر آن­ها، عواطف شدید و احساسات و درد و تألم درونی شاعر با زبانی روان و ساده و دلپذیر با نیرومندی هرچه تمامتر بیان­شده­ و اگرچه منظومه­های غنایی و عاشقانه وحشی، عشق مجازی او را نمایان­کرده­است، اما در عین حال خود آن را پلی برای حقیقت دانسته­است.

کلیدواژه‌ها

وحشی بافقی؛ عرفان؛ شعر؛ خلدبرین

مراجع