تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 9,997 |
تعداد مقالات | 83,560 |
تعداد مشاهده مقاله | 77,801,377 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 54,843,984 |
زیباییشناسی خودسانسوری در آثار منثور دوره مغول (با تکیه بر جهانگشا و نفثهالمصدور) | ||
زیباییشناسی ادبی | ||
دوره 14، شماره 55، تیر 1402، صفحه 103-124 اصل مقاله (687.77 K) | ||
نوع مقاله: علمی پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
محمّد امین رجبی1؛ رضا صادقی شهپر* 2؛ شهروز جمالی3 | ||
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران. | ||
2دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران. | ||
3استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران. | ||
چکیده | ||
خودسانسوری اقدامی است که طی آن نویسنده با توجه به شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه و به منظور خودسانسوری یکی از اقداماتی است که توسّط نویسنده یا شاعر، بنا به دلائلی چون تأثیر قدرت فردی، شرایط اجتماعی، سیاسی، مذهبی و اعتقادی و در پوشش عناوینی مانند خویشتنداری و مصلحتاندیشی، بر روی آثار تولید شده، صورت میگیرد. این اقدام در آثار اغلب نویسندگان دورۀ مغول دیده میشود. عطاملک جوینی و زیدری نسوی از این نویسندگان به شمار میآیند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی زیباییشناسانه خودسانسوری در جهانگشا و نفثهالمصدور، انجام شده است؛ تا چگونگی زیبایی و مباحث استحسانی خودسانسوری در آثار این دو نویسنده برجستۀ عصر مغول مشخص شود. روش نگارندگان در این جستار، توصیفی- تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانهای است. نتایج نشان میدهد که نویسندگان این دوره با ابهامگویی و به کار بردن صنایع و شگردهایی همچون استعاره، تمثیل، نماد، رمز و کنایه و تکلف و پیچیدهگویی، نقش عمدهای در زیبایی این پدیده ادبی ایفا نمودهاند. | ||
کلیدواژهها | ||
زیباییشناسی؛ خودسانسوری؛ عصر مغول؛ جهانگشا؛ نفثهالمصدور | ||
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 49 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 48 |